'Zelfs als oud-kinderrechter kan ik bij coach4you een hoop leren'
Monique Moolenburgh is bij mij aan de keukentafel aangeschoven. We kennen elkaar goed, omdat zij mij vijf jaar geleden haar levensverhaal verteld heeft, zodat ik er een boek van kon schrijven. Zij is een vrolijke hartelijke vrouw, die goed in staat is haar leven zelf ter hand te nemen. Ik ben benieuwd welk hooi ze tegenwoordig op haar vork heeft liggen.
Door Jolien Wilmar
Ze vertelt: "In de tijd dat ik 69 werd en stopte als kinderrechter, zag ik in deze krant een bericht over Coach4you. Ik wilde graag vrijwilligerswerk doen, maar wel met een doelgroep die bij mij past. Coach4you is er om kinderen in groep acht extra ondersteuning te bieden om de overgang naar het middelbaar onderwijs te kunnen maken. Op iedere basisschool zitten kinderen die het lastig vinden om met veranderingen om te gaan en zich in nieuwe situaties veilig te voelen. Dat kan komen doordat er thuis spanningen zijn, doordat ze bepaalde leerproblemen hebben zoals dyslexie (leesprobleem) of dyscalculie (rekenprobleem), of doordat het kind gedragsproblemen heeft.
Als coach van zo'n kind, probeer ik allereerst het vertrouwen te winnen door aansluiting te zoeken bij de interesse van het kind. Dat kan betekenen dat ik praat over voetbal, of doordat we samen tafeltennis spelen. Want pas als er vertrouwen en veiligheid is, kan een kind überhaupt iets leren.
Eigenlijk is het niet de bedoeling dat ik help met het huiswerk, maar in de praktijk merk ik dat het wel een enorme steun kan zijn om de kinderen te helpen plannen, zeker bij jongetjes van die leeftijd is die vaardigheid er gewoon nog niet.
Als coach ben ik geen therapeut, geen leraar en geen ouder, daardoor kan het kind zich vrij voelen om zijn problemen en verhalen te delen zonder dat hij of zij het gevoel heeft dat er consequenties zitten aan het vertellen van de verhalen. De gesprekjes tijdens de wandeling met de hond, of tijdens het spelen van een spelletje, geven het kind lucht. Wat er aan de hand is kan ik niet oplossen, maar ik kan hem wel het gevoel geven dat hij gekend en gesteund wordt, daardoor voelt hij zich wat beter, krijgt hij meer zelfvertrouwen en leert de juiste keuze te maken.
Na het afronden van het gymnasium ben ik rechten gaan studeren en in de jaren dat ik niet werkte om bij de kinderen te kunnen blijven, ben ik vakinhoudelijk bezig gebleven. Tijdens de 14 jaren dat ik als kinderrechter werkte ben ik mij ook altijd blijven scholen.
Coach4you is voor mij nu een nieuwe manier om te blijven leren. Het is echter niet de theoretisch kennis die ik gebruik, ik vaar voornamelijk op mijn gevoel. Als ik het kind kan helpen door met de moeder naar de tienminutengesprekken van school te gaan, dan doe ik dat en als ik hem kan helpen door naar zijn verhaal te luisteren dan is het juist dat. Primair ben ik er voor het kind, dat bezoek ik dan ook wekelijks, maar soms komt er zoiets als een tienminutengesprek bij. Ook een museumbezoek, zoals het Openlucht Museum in Arnhem, of gewoon een ijsje eten in de stad hoort er bij.
Toen ik begon als kinderrechter, sprak een rechter niet alleen het vonnis uit, maar begeleidde daarna ook het traject met het kind. Je bouwde een band op met het kind en met alle instanties waar het kind mee te maken had. Op een gegeven moment veranderde de wet en droeg je als kinderrechter niet meer de eindverantwoording over de uitvoering van je beslissing. De zorg over het kind werd overgedragen aan bijvoorbeeld Jeugdzorg.
De kinderrechter heeft wel altijd een bemiddelende en adviserende taak gehouden, waardoor ik regelmatig met kinderen gesprekken voerde over hoe ze thuis de dingen aan zouden kunnen pakken. Vervolgens was het voor die kinderen heel moeilijk, zo niet onmogelijk, om hetgeen we besproken hadden in de thuissituatie te praktiseren.
Als coach4you kijk ik niet alleen samen met het kind naar zijn situatie, maar zit ik er zelf ook in, dus ben ik dichter bij de bron waar ondersteuning geboden wordt.
Het is niet mijn taak om wantoestanden op te lossen, dat is de taak van professionals, maar ik zie het als mijn taak om de kinderen die onder mijn hoede zijn, een beetje te begeleiden, het ze een beetje makkelijker te maken. Door ze serieus te nemen en op een open en vriendelijke manier vragen te stellen, lukt het soms om de weg te wijzen.
Iedere basisschool mag maar één leerling aanmelden omdat er anders niet voldoende coaches zijn om de kinderen te begeleiden.
Coach4you heeft een chronisch tekort aan coaches. Om aan de slag te kunnen als coach heb je, na aanmelding, een intakegesprek met een projectleider van Coach4you en daarna wijst het traject zich vanzelf.
De coaches staan er niet alleen voor. We komen maandelijks bij elkaar, voor lezingen over de verschillende problematieken en om elkaar raad te geven. Ik ben er op mijn plek. Leer veel en geniet van het contact met de kinderen."