Brug te koop
Net voor het spoor op de weg naar Lochem staat een brug te koop. In het weiland reikt hij van niks naar nergens. De timmerman van dit werkeloos bouwwerk moet geweten hebben, dat ieder mens een verlangen koestert naar een eigen brug.
Soms is de dag te dreigend om de stap uit bed te maken, hoe handig zou het zijn als dan een eigen brug de weg wijst waar je je voeten zetten kan en voor beide handen ondersteuning biedt.
Een overbrugging van droom naar werkelijkheid en weer terug naar droom, maar in het midden een uitzicht dat het gaan vertraagt en afstand schept. De hoogte is niet hoog genoeg om hard te kunnen vallen, maar precies voldoende om één en ander in een verfrissend perspectief te zien. Of een brug van mij naar jou, die niet alleen precies laat zien hoe groot de afstand is, maar tevens de overbrugging ondersteunt en de wederzijdse stappen in een natuurlijk hoogtepunt laat samenkomen.
Ik koop die brug, als jij mij niet bent voor geweest. Een brug op voorraad om wat buiten het bereik ligt eenvoudigweg te overbruggen. Gene zijde moeiteloos binnen mijn bereik. Wat zou de prijs zijn? Wat zou de schepper vragen voor dit bouwwerk? En zou eentje dan voldoende zijn? Omdat met het betalen van de prijs dit eigendom een brug slaat tussen tekort en overvloed?
We kopen hem samen en leggen hem tussen jouw en mijn balkon. Of we spannen hem tussen mijn heden en jouw verleden. Dan kijk ik rond in jouw verleden en schrijf daarvan een boek, zodat jij jouw kinderen hun herkomst tonen kan. Een brug naar je wortels. Dat is mijn werk; bruggen bouwen tussen generaties.
En als ik hem niet koop, maar hem daar rustigjes laat staan. Zou dan de inprent van de beeltenis voldoende zijn, om alles waar te maken wat ik kan fantaseren? Hij toont wat reiken is, laat ons zien dat elke overzijde met een enkel paadje en een lichte kromming te bereiken is.
Het schone van juist deze brug, is dat hij niet alleen omhoog maar ook nog om het hoekje buigt. Ik laat hem staan, hij is voor iedereen.
Jolien Wilmar