Pinpas gevonden
'Pap, deze heb ik gevonden, geen idee van wie deze is'. De jongste dochter geeft mij een pinpas. 'En nu ga ik weg, want ik moet werken'. Het lukt mij nog net om een paar vragen te stellen die geïrriteerd worden beantwoord. En dan zoeft ze weg richting Zutphen, het wordt vandaag druk bij haar op het terras. En ik blijf thuis achter met een onbekende pinpas en nog meer vragen. Want de vindplek van de pinpas in nogal bijzonder: haar handtas.
Ik staar naar de Rabo-pas met een voor mij onbekende naam. Nu kan ik de bank gaan bellen met de vraag of zij de eigenaar willen informeren dat de pas bij mij kan worden opgehaald, maar dat levert ook weer problemen op. Geheel volgens procedure wordt bij zo'n telefoontje direct alles geblokkeerd. En zie dan als rekeninghouder het hele betaalsysteem maar weer aan de praat te krijgen. Ik besluit dan maar even niets te doen voordat de dochter terug is van haar werk.
'Dus jij kijkt vanmorgen in je handtas en vind daar zomaar deze pinpas?' De dochter knikt. 'En je kent niemand met de naam die op de pas staat?' De dochter schudt haar hoofd. 'En hoe lang geleden heb je voor het laatst goed naar de inhoud van je tas gekeken?' De dochter haalt haar schouders op. Ik kom er niet veel verder mee en probeer het reisschema van de tas in beeld te krijgen. De afgelopen week was de handtas op een meerdaags feestje in Epse, in Zutphen en op het werk van mevrouw Bombeld in Brummen waar dochterlief een middagje vrijwilligerswerk deed. In Brummen heeft de tas een aantal uren in een afgesloten kantoorruimte gelegen samen met een aantal andere tassen. Zal iemand daar per abuis de eigen pinpas in dochterliefs tas hebben gestoken?
Ik besluit het zwaarste geschut in te zetten dat ik ken. En dat is de Facebookpagina 'Je bent een echte Zutphenees…' Duizenden mensen in Zutphen en omgeving volgen deze pagina van beheerder Richard Heeringa. Ik maak een foto van de pinpas met de naam duidelijk in beeld en het rekeningnummer deels afgeschermd. Titel: Pinpas gevonden, van wie is deze pas? En… binnen zes minuten is het raak. Iemand herkent de naam en belt zijn zus die de pas nog niet eens heeft gemist. Vijf minuten later staat er al een meisje bij onze voordeur. Het is een vriendin van mijn dochter, de pas is van haar moeder die een andere achternaam heeft. Gisteravond waren ze op cadeautjesjacht bij de Hema in Warnsveld. Ze waren goed geslaagd en hadden de handen vol. Vandaar dat de pas even werd opgeslagen in dochters handtas. Ze waren het alleen alle twee vergeten.