Knaagdier
Of ik een voorraadje columns heb liggen, word me wel eens gevraagd. Nee dat heb ik niet. Ergens in de loop van de week verzin ik het onderwerp. Of eigenlijk verzin ik die niet, het onderwerp kom ik vaak ergens tegen. Op straat, thuis, onderweg of in de krant. Iets moois, iets grappigs of iets bijzonders. En soms heel gewoon. Het verhaal zelf, dat schrijf ik altijd op het laatste moment, op dinsdag. Vaak laat ik het verhaal dan nog even liggen, lees het nog een paar keer en dan stuur ik het naar de redactie van deze krant. Al jaren neem ik me voor om het verhaal eerder klaar te hebben, maar het komt er nooit van. En daar heb ik nu nogal spijt van.
Dat ik konijnen heb, da's geen geheim. Die beesten lopen in huis en in de tuin. Vooral in de tuin, behalve als het te koud of te nat is. Daar zijn ze ook het liefst, buiten. Konijnen staan bekend als knaagdier, maar dat zijn ze niet, ze vallen onder de haasachtigen. Een van de twee konijnen begrijpt dit. De ander niet.
Uiteraard heb ik een huis vol kabels. Net als iedereen anno 2019. Wonder boven wonder hebben die twee konijnen geen interesse in de kabels van de verlichting, de tv of koelkast. Ze kijken er niet naar om, lopen er gewoon omheen. Maar er is een kabel die is voor één konijn niet veilig. De oplaadkabel van de laptop. Zodra ik deze aansluit moet ik konijn naar buiten doen of opsluiten. Hij kwijlt zodra hij die kabel ziet. En als hij de kans krijgt dan zet hij ook echt de aanval in. Hij trekt een sprintje richting kabel en knaagt het ding in heel veel stukjes. Ik snap het niet. Die kabel is gewoon wit. Net als veel andere kabels. Heb deze al eens ingesmeerd met zeep en zelfs met nagellak roze gelakt zodat het anders ruikt en eruit ziet. Niks helpt. Heb al een paar nieuwe kabels moeten kopen. En die dingen zijn duur. Zo duur dat ik konijn heb bedreigd aan de Whiskas te geven, kunnen ze kattenbrokken van hem maken. Hielp ook niet.
Dinsdag, de konijnen lopen buiten. En dan zijn ze met geen stok naar binnen te krijgen. Ik leg binnen de laptop aan de lader, de kust is veilig. Even loop ik naar buiten om wat in de container te gooien. Heel even. Een paar seconden. Als ik weer naar binnen loop zie ik konijn naar buiten lopen. Eenmaal binnen zie ik de oplader van de laptop in 20 stukjes verdeeld op de grond liggen. Konijn zit ergens in de tuin de vermoorde onschuld uit te hangen.
De laptop, die was hartstikke leeg. De winkels al dicht. Dus nu tik ik dit verhaal op m'n telefoon. En da's echt geen doen. Heeft iemand het nummer van de Whiskas?