Verkeersdiploma
Aan het einde van de Meidoornlaan staat een man met een groene jas, een groene pet en een witte baard. Onder zijn arm zit een klembord. Vandaag is hij inspecteur, want Veilig Verkeer Nederland organiseert met de vier basisscholen in Warnsveld het 'Praktisch Verkeersexamen'. Als scholieren op het uitgezette parcours keurig op tijd hun hand uitsteken, goed naar rechts kijken en geen onveilige dingen doen ontvangen zij straks een heus 'verkeersdiploma'.
Deze week begint voor de jongste dochter haar eindexamen, hopelijk ook op weg naar een diploma. 'Het hoeveelste diploma is dat eigenlijk' vraag ik tijdens de koffie? Dochterlief blijft mij het antwoord schuldig, maar mevrouw Bombeld wil best een handje helpen. Want als 'jeugd van tegenwoordig' heb je het niet gemakkelijk. Dat begint al met het wekelijkse vermaak-uurtje rond het peuterzwemmen. Jaar in jaar uit verplaatste mevrouw Bombeld de jonge dames naar het zwembad in Lochem. En vandaar komen de diploma's je tegemoet waaien. Het begint met puppy-diploma een, twee en drie en eindigt met zwemdiploma A en B. En bij die laatste twee wordt het hele gezin inclusief opa's en oma's opgetrommeld. Het was altijd groot feest, met de kids als stralend middelpunt. En zo'n stukje papier is altijd mooi meegenomen. Ze liggen nog ergens onderin de kast.
Maar de druk op het prille kinderleven is groot en de ambities hoog. Als dochter van de plaatselijke boekhandelaar schijft ze zich zonder schroom in voor een of andere voorleeswedstrijd. Het is mij allemaal niet goed bijgebleven, maar op het laatst kwam ze weer thuis met een stukje papier dat luisterde naar de naam 'voorleesdiploma'. Gelukkig, dan kan ze haar kinderen in de toekomst gediplomeerd voorlezen.
En toen werd het tijd voor het volgende diploma. Via de school belandt er een folder op de keukentafel met de wervende tekst: Haal nu je type-diploma en profiteer er een leven lang van. Weldra werden de letters van het toetsenbord afgeplakt, haalde dochterlief zonder problemen de eindstreep en werd het stapeltje belangrijke papieren onderin de kast weer ietsjes hoger. En nu, in mei 2019, staan we voor een hele belangrijke uitdaging. De komende weken gaat ze zich tot het uiterste inspannen om straks niet alleen een Havo-diploma te halen, maar ook een Nederlandse driekleur met schooltas in een vlaggenmast aan de gevel.
En ging er dan nooit iets mis? Jazeker, de trauma's met het veterstrik-diploma. Dochterlief is linkshandig en dan is het voor rechtshandige juffen moeilijk uit te leggen. Zweten, stampen, boos, het wilde maar niet lukken. Tot die ene keer en toen… keek juf de andere kant op. Oei, wat was ze thuis boos. Dat trauma is in 2019 gelukkig verwerkt, deze dinsdagmorgen kunnen we er alle drie smakelijk om lachen.