4 mei

Oorlog verdwijnt niet, giert in sirenes op
maandagmorgen, blijft hangen in verhalen
en kogelgaten, fluistert achter de waan
van de dag. Ze verlieten ons niet, de doden,
en als je goed luistert zwijgen ze niet.

Er zijn mensen bij wie ze onuitgenodigd gaan
zitten aan de keukentafel, stommelend schuilen
op zolder tijdens slapeloze nachten. Ze vallen
opnieuw als een deur te hard dicht slaat,
sluipen dwars door nachtmerries en feestdagen.

Soms zitten de doden ineens in mijn afwas.
Mijn borden nooit helemaal schoon van
de honger die ik niet heb, de vrolijke bekers
van mijn vrijheid niet zonder hun scherven
mijn lepels vol welvaart niet zonder hun lege.

Oorlog gaat niet voorbij, staat gegrift
in generaties en genen, fluistert achter
de waan van de dag. Ze verlieten ons niet,
de doden en als je goed luistert zeggen ze dit:
Breng vrede waar je maar kunt.