Neergestreken: de familie
Hormann – Spieker
ZUTPHEN - Zoals de ganzen iedere dag neerstrijken in het Zutphense buitengebied, zo strijken er jaarlijks steeds weer nieuwe mensen neer in onze stad. In 2018 vestigden zich zo'n 3000 nieuwe inwoners in Zutphen, waarvan 230 afkomstig uit de Randstad.
Vandaag de beurt aan de familie Hormann – Spieker afkomstig uit Amstelveen. Claus (52) en Marjolein (48) kochten een vier etages tellende bovenwoning in een pakhuis uit 1611, gelegen in de Zutphense binnenstad. Ze wonen hier nu ruim twee jaar met hun vier kinderen Hannah (16), Senne (15), Aaron (14) en Nils (11). Isa (18), de oudste, studeert sinds kort in Nijmegen.
Door Mirjam van Biemen
Marjolein: 'We hebben twee jaar lang naar een nieuw huis gezocht voor ons gezin. We wilden onze kinderen iets meer bieden dan Amstelveen. Wij zijn niet aan een stad gebonden omdat we allebei voor ons zelf werken, dus dachten we: waarom in Amstelveen blijven als het ook anders kan? Claus: Dat huizen kijken ging heel democratisch, voor elke bezichtiging gingen we met de hele familie op pad. Dan zaten we dus iedere keer met zijn zevenen zo'n twee uur in de auto om niet alleen een huis, maar ook een dorp of stad en scholen te bekijken. Marjolein: Op een gegeven moment hadden we zo'n honderdvijfenzeventig huizen bekeken en waren we wel bezichtigings moe. Claus: Ik ben een echte Tukker, geboren in Enschede, dus we wisten wel dat we deze kant op wilden, maar niet precies waar. We hebben huizen bekeken van Zwolle tot Nijmegen. Marjolein: Maar het was lastig. Dan weer was het huis te klein, of had een plaats te weinig faciliteiten. Claus: Op een gegeven moment bekeken we twee huizen in deze regio. In Doesburg en Lochem. Beiden waren het niet en enigszins gedesillusioneerd besloten we een ijsje te gaan eten ergens in de buurt. Zutphen was dichtbij zag ik op de navigatie. We waren er allemaal nog nooit geweest. Marjolein: We hebben de auto geparkeerd, zijn een rondje gaan lopen, en alle zeven waren we, unaniem, op slag verliefd.'
De knoop is dus door voor de familie Hormann. Zutphen moet het zijn. Omdat ze de stad toch nog wat beter willen leren kennen, boeken ze met het hele gezin een week in het Hampshire Hotel en maken ze allerlei leuke uitstapjes in de stad.
'Het bevalt heel goed hier, gewoon een warm bad'
Claus: 'We zijn toen echt gevallen voor de charme van Zutphen, maar hadden nog geen huis. Werd het de stad of toch het buitengebied? Marjolein: We hebben toen eerst een huis in Eefde gehuurd met een grote tuin rondom. Claus: Dat viel tegen. We zijn een druk gezin met veel activiteiten en een tuin vraagt om tijd en toewijding. Marjolein: Daarmee viel buiten wonen af. Verplicht tuinieren is niks voor ons. Claus: Maar goed, we hadden nog steeds geen eigen huis en merkten bij ons zelf dat we eigenlijk geen zin meer hadden om op Funda te kijken. Marjolein: Op een dag zaten we met zijn tweetjes tapas te eten in de stad en zeiden we tegen elkaar: oké we kijken nog één keer. Claus: Dus ik installeer de Funda app op mijn mobiel en opeens kwam dit huis naar boven. Hé, wat gek, dacht ik, deze ken ik niet. Marjolein: Maar dat bleek niet zo gek, want op de computer thuis stonden onze voorkeuren op 'woonhuis' ingesteld, wat logisch was met een groot gezin. Dit huis viel onder de categorie appartement. Claus: Meteen zijn we richting het straatje gewandeld en we wisten: dit wordt hem. Marjolein: Het was precies wat we zochten. Er was ruimte voor een kantoor voor Claus die als IT- specialist werkt en plek voor een atelier waar ik mijn meubels kon stofferen.'
Uw verslaggever kijkt haar ogen uit in het atelier waar Marjolein antieke meubels restaureert en stoffeert. Er staan zeventiende-eeuwse stoelen uit een klooster bijvoorbeeld die opgevuld moeten worden met een soort stro en paardenhaar. Marjolein richtte haar bedrijfje pas op toen ze de oversteek naar Zutphen maakte en heeft nu al een wachtlijst terwijl ze geen website heeft.
Marjolein: Ja, daar heb ik nog geen tijd voor gehad, maar tot nu toe loopt het via via. Claus: Ze heeft gewoon talent hè? Ze deed een cursus, maar je zag meteen dat ze het kon. Marjolein: Toen begon het te jeuken en besloot ik mijn baan als marketing-communicatiemanager eraan te geven en hiervoor te gaan. Het is echt mijn passie. Rijk zal ik er niet van worden, het is echt een ambacht, maar dit is wat ik het liefste doe, zeven dagen per week. Claus: Bizar verhaal is, dat hier vroeger, precies op deze plek dus ook meubelstoffeerderij heeft gezeten. Marjolein: Ik geloof niet in toeval, blijkbaar was dit pand gewoon voor ons bestemd.
Inmiddels woont het gezin zo'n twee jaar in de binnenstad en dat bevalt geweldig goed al hebben ze wel veel moeten klussen.
Marjolein: 'We hebben het allemaal zelf gedaan, naast ons eigen werk. Claus: Een flink klus, want er was nogal wat achterstallig onderhoud. Marjolein: Maar het stof begint nu langzaam neer te dalen, het ergste hebben we achter de rug. Claus: De kinderen zijn heel gelukkig hier. We gaan nog wel eens op familiebezoek in de Randstad, maar aan het einde van dag zijn ze allemaal blij om weer naar huis te gaan. Marjolein: Zutphen omarmt je echt, vind ik. Claus: In Amstelveen kende je elkaar niet of nauwelijks, dat was meer ieder voor zich, maar hier hadden we de eerste week al een uitnodiging in de bus. Marjolein: Ja, het bevalt heel goed hier. De mensen zijn vriendelijk en maken echt contact met je. Gewoon een warm bad.'