Borden
Ik heb ze verzameld. Borden. Op de gemeentewerf haalde ik afgedankte verkeersborden. Toen mijn schoonvader zijn winkel stopte kreeg ik zijn emaillen Persilbord en de mooie op hout beschilderde Erdalborden. Van de eerste Kever van mijn vader heb ik het nummerbord nog: GX-10-15. Bij de vervanging door op paaltjes staande nieuwe, schroefde ik ons oude straatnaambord van de muur af. Je zag het bord toch niet, want het zat verscholen achter struikgewas.
In steden en dorpen, ook bij ons in Zutphen, zie je een heel rijtje pijltjesborden met alle bezienswaardigheden. Als onbekende moet je uit die rits bordjes de juiste halen. Maar je ziet ze in een flits, kunt er niet stoppen om even op je gemak de bordjes te bekijken. Duidelijker zijn de plaatsnaamborden op de snelweg. Ruim van tevoren wordt de richting aangegeven. Ik ben overigens benieuwd hoe lang die borden nog nodig zijn. Als iedereen standaard een navigatiesysteem aan boord heeft, zegt de auto wel hoe we moeten rijden.
Ik moest hieraan denken toen ik van de week in de krant las dat 20% van alle borden weg zouden kunnen, ik las: Bordenbrij leidt alleen maar af. En dacht aan een vriend die niet precies wist hoe te gaan.
Richting
Die kant op mijn vriend wijzend
naar waar er gelopen wordt
zo lang je luistert ga je zoals men vindt
dat je lopen moet.
De juiste weg is gezet door omgeving en wet
en door wat er wordt gevonden.
Wat zou je afwijken als 't gelid
de voorspoed zichtbaar maakt.
De paden worden door pijlen vastgelegd
de richting in de slagorde der borden
de gang der dingen wordt zo bepaald.
Maar ik ken je en weet
van paden zonder borden.
Van richting zonder pijlen.
En al ga je hele einden mee,
het zal niet lang meer duren
voor jij je eigen wegen kiest.
Mas Papo