Vrijdagmiddagconcert
Het is de laatste werkdag van mevrouw Bombeld. Na een jaar gaat ze Huis Welgelegen, naast de kerk in Warnsveld verlaten om haar carrière elders voort te zetten. En toevallig is er iedere vrijdagmiddag in dit verpleeghuis ook een miniconcert voor de bewoners. Dus ik grijp deze kans om dit een keer mee te maken. Samen nemen we positie in, in de vensterbank, want de lekkere stoelen zijn natuurlijk voor de mensen die hier wonen. Niet voor mij als pottenkijker.
Met tien bewoners zitten we in de Herenkamer. Er wordt wijn geserveerd, maar ook advocaat met slagroom. Ik wist niet eens dat dat nog bestond. De laatste keer dat ik die gele vla van eierdooiers zag is toch al bijna 40 jaar geleden. En er zijn knabbelkoekjes, netjes geserveerd in glazen schaaltjes op een voet. De sfeer is geweldig, we treffen het vandaag. Op het programma staat het Zutphense kwartet Fluitekruid. Twee dames en twee heren maken muziek en zingen waar wenselijk mee. Als rode draad reizen we samen met de muzikanten de wereld over. We starten in Ierland om vandaar over te steken naar Amerika. Daarna reizen we naar het zuiden, naar Argentinië of Ecuador. In dat werelddeel lijkt de muziek op elkaar, de muzikanten weten het niet precies. En na diverse klanken uit Italië is het tijd voor een korte pauze. De activiteiten-dame heeft zich uitgeleefd op de hapjes. Goedgevulde schalen met gevuld ei, wraps met zalm, toastjes met camembert en brie gaan rond. Het bezoek in de vensterbank wordt zeker niet vergeten. En dan start het tweede deel van het vrijdagmiddagconcert.
Ik tel vier muzikanten, maar veel meer instrumenten. Twee gitaren, twee violen, een banjo, een mondharmonica, een accordeon, een mandoline, een dwarsfluit, twee lepels en een Ierse bouzouki. En ze worden allemaal gebruikt. Ieder land heeft zijn eigen klanken. De concertgangers in de Herenkamer belanden via de muziek in Vlaanderen, Denemarken en nogmaals Amerika. Ik kijk nog eens goed rond in het hoge vertrek. De donkere lambrisering is twee meter hoog. Daarboven hangen grote schilderijen van vast hele belangrijke mensen uit een ver verleden. Er is een grote schouw met een houtkachel met daarboven een imposante spiegel. In de hoek staat een piano die ook regelmatig gebruikt wordt bij de concerten. Het uitzicht op de beroemde Overtuin is geweldig. De meeste bewoners deinen gezellig met de muziek mee.
Dit is zomaar een vrijdagmiddag in Huis Welgelegen in Warnsveld. De bewoners hebben het voortreffelijk voor elkaar. Misschien gaan ze mevrouw Bombeld straks wel missen. Zij gaat vanaf maandag aan de slag bij Klein Engelenburg in Brummen. De muziek hoeft ze niet te missen. Want ook daar wordt iedere week voor alle bewoners zo'n prachtig vrijdagmiddagconcert georganiseerd.