Zwemmen

25 juli 2018, 10:56

Het is niet meer warm, het is heet. Dat is waarschijnlijk niemand opgevallen en daarom vermeld ik het hier maar even, gewoon voor de zekerheid. Gelukkig mag ik na een half jaar eindelijk weer zwemmen, mits het open water is of een zwembad. Het allerlekkerste in de zomer vind ik zwemmen in Bronsbergen. Ik ging wel eens 's ochtends om 06.00 uur, voordat ik moest gaan werken. Of na het werk. Heerlijk. Maar dat kan dus niet en bovendien wordt nu het zwemmen in Bronsbergen voor iedereen afgeraden.

Ik moet dus uitwijken naar het zwembad. En omdat ik absoluut geen zin heb om in een bloedhete auto te stappen om zo de buitenbaden van Vorden, Gorssel of Almen te bereiken (en fietsen vind ik nu echt te ver en te heet), zit er niks anders op dan naar het zwembad in Zutphen te gaan. Ik was er nog nooit geweest. Ik app een vriendin en zeg haar dat ik ga zwemmen en vraag of ze meegaat. Dat wil ze graag. We spreken af elkaar bij het zwembad te treffen. Het kaartje is zo gekocht, omkleden is zo gedaan. Dan de kluisjes. Mooi systeem. Een euro borg, je voert een vier-cijferige code in op een display en dan krijg je een kastje toegewezen welke met de vier-cijferige code te openen is. Geen gedoe met armbandjes met sleutels enzo.

Het water is heerlijk, ik ben hartstikke blij dat ik eindelijk weer mag en kan zwemmen en dus ook een manier heb gevonden om af te koelen. We zijn echt wel aan het zwemmen, niet alleen maar aan het kletsen, maar ondanks de inspanning koel ik toch af. Heerlijk. We hebben de smaak te pakken en gaan vaker. Soms 's ochtends, soms 's avonds. Stiekem mis ik wel een grote glijbaan, daar ben je toch nooit te oud voor? Maar het blijft heerlijk om te kunnen zwemmen.

Op een avond hebben we een uur lang flink baantjes getrokken. Even afspoelen onder de douche en dan omkleden. Althans, da's de bedoeling. Want we kijken elkaar aan met een vragende blik. Wat was ons kastnummer? Ai. "Volgens mij was het 88!" roept vriendin die bij de kastjes staat terwijl ik op het display kastnummers en onze code in sta te voeren. Die blijkt het niet te zijn en 78, 98, 87 en 89 ook niet. We schamen ons kapot. Er zit niks anders op. Ik voer alle nummers opeenvolgend in, net zo lang tot het systeem zegt dat het klopt. Dat duurt wel even. De badjuf die al aan het schoonmaken is staat er bij te lachen. Met het schaamrood op de kaken openen wij het kastje en duiken snel een kleedhokje in. Die zwemtraining, dat gaat fantastisch. Misschien in de winter eens gaan beginnen aan geheugentraining…