Stadsdichter
Het is twee jaar geleden dat we in Zutphen kwamen wonen. Per 1 juli ging de huur in. We mochten al een paar dagen eerder het huis betrekken. Na twee maanden stond er in de krant een oproep voor stadsdichter. Na enige twijfel dacht ik dat het mooi zou zijn om me op te geven voor die functie. Om, als ik gekozen zou zijn, de stad en zijn mensen te leren kennen op een wat andere manier dan gebruikelijk. Het was een enorme verrassing en een eer de nieuwe stadsdichter van Zutphen te zijn. En wat ik had bedacht is uitgekomen. Ik heb erg veel mensen leren kennen, waaronder ook vele dichters die onze stad rijk is. En omdat ik graag gedichten schrijf over de stad, heb ik ook de stad leren kennen. Lopend, rondkijkend en op de fiets. En me constant verwonderd over van alles.
Vorige maand stond er weer een oproep in de krant. Men kon zich opgeven als kandidaat voor de functie van stadsdichter. In dat kader mocht ik zelfs op de voorkant van deze krant mijn verhaal doen. Ik ben erg benieuwd wie zich heeft opgegeven en wie uiteindelijk mijn opvolger gaat worden. Het is een hele bijzondere functie. En ik kan zeggen dat ik het met veel plezier deed en nog steeds doe, want mijn opvolger zal pas over een half jaar beëdigd worden. Op Gedichtendag 2019.
De stad heeft zijn dichter
de dichter heeft zijn stad
en wil gelezen zijn en
gehoord door de burger
die slechts de feiten kent
de woorden die zijn gevallen
vormen het gedicht dat
voorzichtig naar buiten komt
maar toch de zin bevat
die nodig is om te zeggen
wat er gezegd moet zijn.
De dichter draalt en maalt
het gedicht sluit zijn blik in
op wat er gaande is
in de stad en zijn omtrek
geeft beide een woord een zin
een spiegel om in te zien
meer niet, dat is het.
Dat is alles.