Afscheid van Nederland
Het is de laatste week van de Australische Olivia in ons gastgezin. De eerste tien dagen heeft ze ons land al flink leren kennen, dus in de tweede week doen we het iets rustiger aan. En omdat ze naar ons land is gekomen via de Lions internationale jeugduitwisseling, kunnen we natuurlijk weer op de steun van Lionsclub Zutphen rekenen.
Op dinsdag zetten Lionslid Paul en partner Wiesje zich in om er weer een interessante dag van te maken. Op een van de hoogste verdiepingen van een appartementencomplex in Leesten zetten ze een uitgebreide lunch op een tafel met groots uitzicht. Aansluitend wordt een bezoek gebracht aan 't Loo in Apeldoorn met de expositie 'Winterpaleis'. Daarmee maak je indruk op iemand die gek is op kunst en cultuur.
Een dag later geeft Olivia voor een zaal vol belangstellenden een lezing over Australië bij de Hoofdige Boer in Almen. Het land, het klimaat, de temperatuur en de wilde dieren, het komt allemaal voorbij. En de volgende morgen is Olivia te gast bij de Engelse les van mijnheer Van Mierlo op het Baudartius college in Zutphen. Ook daar weet ze de leerlingen te boeien met verhalen over de highschool in Australië. Vooral het schooluniform, dat groots op het bord wordt geprojecteerd, maakt indruk. En dan hebben we het helemaal nog niet over een A4-tje vol schoolregels. Over hoe hoog de sokken mogen worden opgetrokken, hoe lang het haar mag zijn en wanneer je op je stoel mag gaan zitten. Hier in Nederland geen issue, maar daar in Australië is er geen ruimte voor buitenissige fratsen.
Nu zitten we in de auto, we zijn op weg naar Schiphol. En in zo'n laatste uurtje is het altijd leuk om te vragen wat ze als 17-jarige nu leuk vindt en vreemd vindt aan ons kikkerlandje. Bij leuk komen natuurlijk de musea voorbij, want daar is ze speciaal voor gekomen. En het eten vindt ze heerlijk, maar vreemd is wel dat wij hier de pannenkoeken als hoofdmaal nuttigen. Ze eten aan de andere kant van de wereld wel pancakes, maar dan alleen als ontbijt. Ongelofelijk lekker was de echte warme chocomelk. Dan nog zo'n leuk iets, een heuse dubbeldekstrein. Heeft ze ook nog nooit gezien. En met het supersnelle glasvezel-internet maakten wij thuis ook wel de blits.
En het meest verrassende allerleukste? Dat was de fietstocht met onze jongste dochter naar de volleybalnacht van het Baudartius in de Hanzehal. En 's avonds -heel laat- kwebbelend met een groep vriendinnen weer terug naar Warnsveld, gewoon zonder helm! Ge-wel-dig! Mevrouw Bombeld en ik kijken elkaar hoogst verbaasd aan. Wij zijn druk met het organiseren van prachtige dingen en dan blijkt een simpel fietstochtje een topper. Heel bijzonder.