Het warme cellogeluid doet zelfs de meest koele kikker ontdooien

Vervolg van voorpagina

ZUTPHEN - Eggleston vertegenwoordigt precies het thema van het Internationaal Cello Festival Zutphen 2017: het opzoeken van andere raakvlakken met cello. Gedurende het festival is er iedere avond in het Koelhuis experimentele muziek te horen, waar niet alleen Eggleston, maar ook de populaire Nederlandse cellist Maarten Vos te zien is. Vos weet de werelden van klassiek en elektronisch met elkaar te verenigen. En neem de Duitse Stephan Braun, bekend in heel Europa. Braun schurkt graag tegen de klassieke celloregels aan en vertegenwoordigt in zijn eentje een funky jazzensemble door gebruik van loops en effecten.

Ook voor de wat traditionelere maar immer oorstrelende klassieke kant van de cello is tijdens het festival nog ruimte genoeg; in de Walburgiskerk, in de Rabobank Theaterzaal en tijdens de heerlijke ochtendsuites in het kapelletje van het Sint Elizabeth. Met dit keer de prachtigste suites, koralen en preludes van Johan Sebastian Bach. Op donderdagochtend klinkt er zelfs een kraakheldere aria uit de Johannes Passion. Gezegend zijn degenen die op deze manier hun dag mogen beginnen. Zaterdag is het tijd voor wat laagdrempeligheid: veel cellomuziek op straat, muziekvoorstellingen voor kinderen en tekenen op cellomuziek. En wie durft mag ook dit jaar zelf de cello ter hand nemen in een kort, behapbaar lesje. Even voelen hoe zo'n cello nu voelt.

Plantenconcert
Bijzonder dit jaar is het plantenconcert in Musea Zutphen. De grote kamerplant vooraan in de Orangerie speelt daarin de hoofdrol. Aan het blad zijn sensoren bevestigd, waarbij de beweging van de sapstromen wordt omgezet in geluid. Maar de plant gaat zó tekeer, niet alleen blijkt het heel slecht samen te gaan met het prachtige cellogeluid, het klinkt ook nog eens oorverdovend hard. Nee, beter is het luisteren naar een vertelling van Gery groot Zwaaftink die verhaalt over een alles overwinnende liefde. En die liefde waarover de troubadour verhaalt is voelbaar in de hele stad. Het zijn de cellisten die elkaar na jaren weer ontmoeten, het gevoel van saamhorigheid dat in de hele stad voelbaar is. Maar bovenal is het het warme, prachtige cellogeluid dat zelfs de meest koele kikker doet ontdooien. Eigenzinnig Zutphen laat zich weer van een bijzondere kant zien.