Rwaida: 'Je t'aime Zuphen'
Zutphen - Een beetje onwennig staan ze er nog bij op de foto. Ze hebben elkaar dan ook nét leren kennen. Maar nu, vier maanden later is van dat ongemak niets meer te bekennen. De twee moeders en dochters hebben een innige vriendschap opgebouwd en verliezen elkaar niet meer uit het oog.
Door Meike Wesselink
Rwaida en Raghad hebben net de sleutel gekregen van hun nieuwe huis en moeder en dochter zijn dolblij dat ze de kans krijgen weer een enigszins normaal bestaan op te bouwen. In Zutphen. "Je t'aime Zuphen", roept Rwaida uit en ze slaat haar handen ineen en lacht. Maar hoe kun je een normaal bestaan opbouwen als je man niet meer leeft en je zes kinderen allemaal een andere kant van de wereld op zijn gevlucht?
Een enorm optimistische kijk op het leven, dat slaat deze Syrische vrouwen er doorheen en de positieve blik is dan ook duidelijk van hun gezichten af te lezen. Rwaida draagt haar hoofddoek niet meer en ziet er mooi en sterk uit met haar rossige haardos en ogen vol levenslust. Haar achttienjarige dochter Raghad is ronduit een beauty met haar pijpenkrullen die losjes rond haar gezicht hangen en de mystiek opgemaakte ogen.
Het leek Carolien een sympathiek idee om via Buddy to Buddy in contact te komen met een vluchteling. "Verwachtingen had ik niet, maar spannend vond ik het wel." Dochter Mijke besloot haar moeder te vergezellen naar de kennismakingsavond en tot hun verrassing werden ze samen gekoppeld aan een Syrische moeder en dochter. "Het bleek de perfecte match", legt Mijke uit en glimlachend kijkt ze even haar vriendin Raghad aan. Het is ronduit vertederend om de twee prachtige achttienjarige meiden ontspannen naast elkaar te zien zitten en elkaar volledig te begrijpen.
"Mijn vrienden vragen me wel eens of het niet vreemd is met al die cultuurverschillen, maar het enige waar we af en toe tegenaan lopen is de taal. En zelfs dat is vrijwel geen probleem meer. In het begin gebruikten we Google Translate om elkaar te begrijpen, maar dat doen we al bijna niet meer. We hebben een eigen soort taal ontwikkeld waarbij we Frans, Engels, Arabisch en Nederlands door elkaar spreken."
'Nu we een huis hebben, mag ik werken'
Mijke is dan ook erg geïnteresseerd in de Arabische taal. De 6 VWO-leerling die op het Baudartius zit, is vastbesloten om volgend jaar Taal- en cultuurstudies in Utrecht te gaan studeren, met als tweede taal Arabisch. "Het is een hele rijke taal die in de loop van de geschiedenis niet veel is veranderd. Daarom is het mogelijk om hele oude geschriften te kunnen lezen. Erg interessant vind ik het en Raghad leert het me alvast een beetje."
De meiden zijn beide slim, want Raghad heeft het erg naar haar zin in de Internationale Schakelklas, ze doet het er goed en kan zich -hoewel ze pas vijf maanden in Nederland is- inmiddels goed verstaanbaar maken. "Ik wil graag over vijf maanden architectuur gaan studeren", legt ze uit. Voor nu heeft ze een leuke bijbaan gevonden bij de nieuwe Syrische kapper op de Houtmarkt. "Ik ga daar make-up doen en wenkbrauwen epileren en daar heb ik heel veel zin in. Toen ik nog op het AZC woonde, mocht ik nog niet werken, maar nu we een huis hebben gevonden, kan het gelukkig wel."
Hoe is het voor de vrouwen om een Nederlandse Buddy te hebben? "Heel Lief", zegt Raghad meteen. "Zoals we in Syrië ook familie hadden, hebben we hier nu ook familie", helpt ze haar moeder vertalen. "Mijke is mijn zus en Carolien is mijn tante." Allemaal moeten ze lachen, maar zo voelt het kennelijk en Carolien en Mijke beamen dat. "Ik heb nog twee jongens", zegt Carolien. Die vinden het heel leuk als Rwaida en Raghad komen eten." Ook Caroliens man heeft al aangeboden te willen helpen met het verhuizen en weer slaat Rwaida haar handen ineen als teken van dankbaarheid. Mijke: "Het is nog een hele klus om het nieuwe huis op orde te krijgen. Er moet nog van alles gebeuren en bij elkaar gezocht om het in te kunnen richten, maar samen komen we er wel uit."
Voor Rwaida is het vooral fijn om haar kinderen weer fatsoenlijk te kunnen ontvangen. "Dat ging in het AZC maar lastig." Twee van haar zoons wonen namelijk ook in Nederland en Rwaida hoopt met heel haar hart dat de dochter die nu nog in Syrië vastzit, binnenkort ook naar Nederland komt. Haar andere dochters wonen in Saoedi-Arabië en in Berlijn en maken het goed.
Deze mooie vrouwen lijken zich zo snel aan te kunnen passen, dat je bijna zou vergeten dat ze al sinds 2012 op de vlucht zijn. "Vlak achter Raghad ontplofte een bom", legt Rwaida uit om de ernst van de situatie te schetsen en even later barsten ze alweer in lachen uit. Het leven gaat toch door en dat laten deze vrouwen zo prachtig zien.