Jong ontmoet Oud: Palmpasen
Warnsveld - Kinderen van de 5e klas (groep 7)van de vrije school de Zonnewende komen maandelijks in groepjes van vier op bezoek op Huis ter Weegen. Dit levert bijzondere en vaak ook ontroerende ontmoetingen op waarvan wij u hier verslag doen.
De ouderen in Huis ter Weegen worden met Pasen verwend. Maar wat is er leuker voor de bewoners dan de kinderen Palmpasen stokken te zien versieren? Vier kinderen komen er weer aan, gebracht door de juf die daarna snel weer teruggaat naar haar klas. Alles ligt klaar en na een voorstelrondje beginnen de kinderen met het versieren.
Allereerst maken ze van deeg een haantje. Dat is moeilijk. Ze hebben geen idee, maar al knedend begint het er toch op te lijken. Rozijnen voor de ogen en met een schaar knippen ze een heuse hanenkam. Dan gaan de maaksels de oven in en is het tijd om de stokken te versieren. Mooi gekleurd crêpepapier wordt in reepjes geknipt. Zonder woorden pakt eenieder een kleur papier. Met veel plakband worden de gekleurde repen om de stokken geplakt. Er wordt nog een idee aangedragen dat je ook lange repen om de stokken kunt wikkelen en dan hoef je alleen maar aan het begin en eind een plakbandje te plakken, maar dat willen ze niet.
Als ze alles beplakt hebben, beginnen ze aan het rijgen van het snoep. Er zijn gedroogde abrikozen en heel veel dropjes. Opvallend is dat geen van de kinderen een dropje in de mond stopt. De kettingen worden aan de stokken geknoopt en dan pakken ze weer het crêpepapier. Er worden nog mooie sliertjes geknipt en aan de dwars stokjes geplakt. De haantjes komen uit de oven. Door het bakken hebben ze een beetje hun vorm verloren. Toch weet wonderlijk genoeg iedereen welk haantje van wie is. Voorzichtig worden ze op de stokken geprikt.
Het is het klaar, precies binnen de tijd. De bewoners hebben met genoegen naar het versieren gekeken. Sommige met een grote glimlach op hun gezicht. Samen op de foto en daarna nog even naar een bewoonster die op haar appartement was gebleven. De vier kinderen gaan naar haar toe en laten vol trots de stokken zien. "Oh, wat mooi!", roept ze. En dan verzinkt ze weer in haar eigen wereld.
De kinderen gaan terug naar de huiskamer en krijgen een groot applaus. Met de stokken in hun handen, fietsen ze weer naar school. Sommigen nemen al een hap van het haantje. Binnen loopt plotseling die ene bewoonster op de gang bij wie de kinderen vlak tevoren op visite waren. Ze is iets aan het zoeken. Wat? Die kinderen met die mooie gekleurde stokken.
Henny Pikkert,
Activiteitenbegeleidster
Huis ter Weegen