Rust

Na een paar zeer hele drukke dagen waarin ik geleefd werd en er heel veel leuke dingen op me af kwamen omdat de blog die ik schreef over de Kus van Lennart door heel veel media werd opgepikt, was het even nodig om de boel de boel te laten in huis.

De was, afwas en dat beetje stof kunnen het immers prima af zonder mij, even wat anders… En hoe mooi ik Zutphen en de omgeving ook vind, ik houd het meest van de zee. En daarvoor moet ik dus Zutphen uit. Zodoende stap ik zondag in de trein naar Den Haag. Waar een goede vriendin me opwacht.

Het plan was om naar Scheveningen te gaan, maar omdat het zo mooi weer was en het op Den Haag centraal al erg druk is, besluiten we de tram te pakken naar Kijkduin. Net zo leuk, maar veel minder druk. Hopen we.

Eenmaal daar blijkt het ook op het Kijkduinse strand erg druk te zijn. Maar we vinden nog een leeg plekje op een terrasje. En zo zitten we heerlijk in de zon, op een terrasje, met uitzicht over zee.

Koude cola met citroen en ijs en even bijpraten. Elkaar niet aankijkend. Niet omdat de verhalen die we elkaar vertellen niet interessant zijn, gewoon omdat de zee zo intrigerend is. En blijft trekken. Dus na een verkoelend drankje lopen we richting de zee om in de vloedlijn met blote voeten door de branding een flink eind te lopen. We zeggen niet veel.
En al geeft mijn telefoon onophoudelijk het signaal dat er berichten zijn en lees ik de berichten ook, toch is het heerlijk om langs het water mijn hoofd leeg te maken.

Ik houd gewoon van de zeewind, het geluid van het water en de meeuwen, het zand en de schelpjes onder mijn voeten, de geur van de zee, het zout op mijn lippen.

En het kijken naar de horizon, dromend over wat er aan de andere kant zou zijn.

Na een flink eind heen en weer gelopen te hebben lukt het om een loungebank bij een strandtent te vinden.
Met uitzicht op zee uiteraard. En hele lekkere hapjes en koude biertjes, ben immers niet voor niks met de trein.

Als 's avonds de zon op een prachtige manier in de zee is gezakt, is het tijd om de trein naar Zutphen te nemen.

Op het ritme van de trein val ik net niet in slaap.

Als ik vanuit de trein op de Oude Ijsselbrug de lichten van Zutphen zie en het donkere water van de IJssel, ben ik blij dat ik weer thuis ben.
Thuis in Zutphen.