Heet
Het was niet meer warm in Zutphen en omgeving, het was heet. Bloedheet. Even dreigde het Nederlandse warmterecord van Warnsveld er aan te gaan. Het warmterecord van Warnsveld op 23 augustus 1944, met een temperatuur van 38.6 graden. Ik hoopte dat het record niet verbroken zou worden. En dat is omdat ik wil dat Warnsveld dat record behoudt. Maar ook omdat ik het eigenlijk wel warm genoeg vind.
Ik houd van warmte. Hoe heter, hoe beter. Maar afgelopen week was het wel zinderend heet in en om Zutphen. Zelfs de terrassen waren leeg overdag. En dat lag niet aan de mensen die er ondanks te hitte vrolijk werkten, wel aan het feit dat het simpelweg te heet was op het terras.
Ik plof op een bankje neer aan de Vispoortgracht. Jammer dat ik het bankje moet bereiken met een hink-stap-sprong over de hondendrollen. Het is lekker om buiten te zitten, maar de stank van de warme hondendrollen is onverdraaglijk. Kunnen al die mensen die met een plastic zakje aan de riem lopen dat ding ook een keer gebruiken en de drollen echt opruimen?
Als ik de stad uit moet stap ik in mijn oude Fiatje. Zonder airco en zelfs zonder arko (alle ramen kunnen open). Het stuur is te warm om vast te pakken. Ik heb een douche genomen, maar eigenlijk was dat zinloos. Na het douchen zweet ik weer als een otter. En zonder dat ik er invloed op heb loop ik rond met een rood hoofd.
Weer thuis zie ik dat de konijnen oververhit tegen elkaar aan liggen. Ik haal ze uit elkaar, zodat ze wat lucht krijgen. Van een vriendin hoor ik dat haar hond als een malle blijft spelen, maar ook uitgeteld in de tuin neerploft. Blijkbaar leggen dieren de link niet tussen de temperatuur en spelen en liggen tegen elkaar aan. Maar ik ben wel blij dat ik alleen slaap in die hitte…
En dan komt het onweer. En het waaien. Ik sta voor mijn huisje en kijk hoe de bomen een speelbal van de wind zijn geworden. En ik zie de flitsen van het onweer. Geweldig! Raar maar waar, ik houd van onweer… Van de flitsen, het gedonder en het natuurgeweld. Gefascineerd sta ik buiten voor mijn huis te kijken.
Van een vriendin krijg ik foto's van de bliksem toegestuurd, zij heeft een geweldig uitzicht over de IJssel. Het liefst stap ik op mijn fietsje om bij haar te gaan kijken, maar dat is helaas onverantwoord met onweer.
Dus ik blijf thuis kijken. De ramen en deuren open, een frisse wind door het huis. Morgen mag het van mij weer bloedheet zijn.
Maar laat Warnsveld het warmterecord maar houden.