Pinkstertocht
De eerste Pinksterdag was een dag met prachtig fietsweer. Volop zon en geen wind zijn namelijk vereisten voor een lange afstandfietstocht. Zo'n afstand dat een auto of het openbaar vervoer wordt ingeschakeld om de terugweg te overbruggen. Ook dit jaar werd het weer een indrukwekkende rit.
De voorbereidingen voor deze tocht begonnen al een paar maanden geleden. Drogisterijketen 't Kruidvat had treinkaartjes in de aanbieding voor een heel scherp prijsje. En dat kwam mij prima uit. Uitstekend zelfs, want afgelopen zondag was de laatste dag dat ik mijn kaartje kon gebruiken.
De fietstocht begon zondagmorgen al om half acht. Het was fris buiten en op de brug achter het ziekenhuis kwam ik er al achter dat ik de fietshandschoenen op het kastje bij de achterdeur had laten liggen. Maar met een flink eind voor de boeg leek het mij niet handig even terug te fietsen. Stevig doortrappen leek mij de beste oplossing. En zo'n twee uur later was ik de Duitse grens bij 's Heerenberg gepasseerd.
Op naar Emmerich en Kleve. Gelukkig dat ik de kaart vooraf goed had bestudeerd, want de knooppuntenpaaltjes in Duitsland ontbraken. Maar de verkeersborden wezen me de weg naar het Noord-Limburgse Gennep. En na een prachtige tocht zat ik daar om half twaalf, heerlijk op het terras, achter de koffie met Limburgse vlaai.
Vanaf daar volgde ik de Maas naar het zuiden. Afwisselend over de oostelijke en westelijke maasoever. Soms vlak langs de rivier en dan weer iets verder het binnenland in. Ik passeerde plaatsjes als Afferden, Well en Arcen. En overal was het druk, heel druk zelfs. Vooral met Duitsers. De Maas blijkt toch veel meer een toeristenrivier dan bijvoorbeeld de IJssel.
Vlak voor Velden vroegen twee studentes of ze even mochten aanhaken. Ik dacht 'wat heb ik nu aan mijn fiets hangen', maar ze hadden er ook al een hele tocht opzitten. Een dag eerder waren ze vertrokken uit Utrecht en via een Bed and Breakfast bij Boxmeer waren ze nu op weg naar het drielandenpunt waar ze een dag later hoopten te arriveren. Het was een geanimeerd gesprek, daar in het Limburgse land. Maar in het centrum van Venlo scheidden zich onze wegen. Zij kozen voor een terrasje en ik fietste door naar het zuiden. Op naar Roermond waar ik om kwart over vijf, heel voldaan, de trein nam naar Zutphen. Fietstocht volbracht, doel bereikt.
O ja, erg ad rem zijn die Limburgse kroegbazen trouwens niet. Toen ik na een gezellig gesprek afscheid nam van de kroegbaas in Gennep zei ik nog dat die de groeten moest doen aan Yvonne. 'Yvonne?' zei hij vragend, 'Welke Yvonne?' Ik riep nog 'Yvonne van…' en via de Hoofdstraat verliet ik Gennep. Onbegrijpend keek hij me na.