Kranten gestolen
De Goede Vrijdag begon niet al te goed. Thuis rammelde al rond half acht de telefoon. Een bekende uit Warnsveld meldde dat hij aan het Leestensepad een grote zak met kranten had gevonden. De Telegraaf, de Volkskrant, Trouw, De Stentor, het Financieel Dagblad en het Algemeen Dagblad. Ze zaten er allemaal in en onze naam stond er op. Gelukkig bezorgde deze mijnheer rond kwart over acht de hele stapel keurig in de winkel. Waarvoor nogmaals hartelijk dank en moge het cadeautje zijn bevallen.
Krantendiefstal in de vroege ochtenduren komt gelukkig niet veel voor. De kranten worden al vroeg voor de deur gelegd onder de luifel. Precies tegenover onze boekhandel zit een groenteman en een slager. Beiden zijn ze altijd al heel vroeg aanwezig en houden zo een oogje in het zeil. En vanuit de winkel kijkt tegenwoordig een warmtegevoelige camera 24 uur per dag mee.
Toen er van camerabewaking nog geen sprake was werd vaak op zaterdagmorgen ook een krant gestolen. Dus niet een heleboel, maar slechts een. En het geeft geen prettig gevoel als je 's morgens even na zevenen binnenkomt en je bent al bestolen. Omdat de diefstal bleef aanhouden zat er niets anders op dan te gaan posten. En zo kwam ik vrijdagavond, na een lange werkdag, even voor half tien thuis en zat ik zaterdagmorgen om zes uur alweer op de fiets om te gaan posten. En de eerste keer zat het niet mee. Toen ik om zes uur bij de winkel kwam was de diefstal al gepleegd. Tja, daar stond ik dan te balen.
Maar een week later was ik er weer. Nu niet om zes uur, maar om vijf uur. De kranten lagen er, maar er was nog niets gebeurd. Dat gaf hoop. De deur ging van het slot en in het schemerdonker verschool ik mij achter de boekenschappen. \
Nauwelijks was ik geïnstalleerd of er kwam iemand aansluipen. Met een mes opende hij een pak kranten, trok er eentje uit en stopte deze snel achter zijn jas. Op dat moment stormde ik naar buiten, greep hem bij zijn kraag en voor hij er erg in had stond hij binnen. Snel maakte ik wat foto's, want ik had geen idee wat er ging gebeuren.
Op de meldkamer van politie vielen ze bijna van de stoel van verbazing. Nu al een winkeldief? Op zaterdagmorgen 5.15 uur? Ze wilden het eerst niet geloven, maar een kwartiertje later verschenen er toch twee agenten op het winkelcentrum.
Ze namen de geschrokken dief mee die luid riep dat zijn fiets nog tegen een bankje stond. Ik keek naar buiten. Daar stond een fiets met op de bagagedrager… een krantentas. De dader was een krantenbezorger, maar dan wel van een ander merk.