Het witte lint
Toen ik in december van Zutphen naar mijn schoonouders in Gorssel reed zag ik het voor het eerst. De officiële proefopstelling van Het Witte Lint. Op een dijkje, ter hoogte van de verkeerslichten met de Mettrayweg stonden ze dan. Drie iele meiboompjes, schuin in de grond. Ze noemen het kunst en het mag heel wat centjes kosten.
Mijn eerste kennismaking met het Witte Lint dateert al van enkele jaren geleden. Ik reed op de Den Elterweg tussen de brandweergarage en de afslag naar Leesten. Rechts van de weg verrees een heuse dijk van ongeveer een meter hoogte. 'Wat zijn ze hier nu aan het doen?' vroeg ik mevrouw Bombeld die naast me zat. Ze bleef me het antwoord schuldig. Zouden ze hier last van hoog water hebben, dacht ik nog. Dan komt het water vast uit Zutphen en door het dijkje houden we in Warnsveld en Leesten droge voeten. Maar nee, dat kon het niet zijn, bij de zijwegen stopte het dijkje om na de kruising vrolijk verder te gaan. Dat schiet met stomend water natuurlijk niet op. Een week lang bleef ik piekeren over een dijkje midden in de stad.
En toen kwam Hans in de winkel en die hielp me snel uit de droom. 'Dit is het begin van het witte lint, beste Paul. Van Brummen tot aan de caravandealer in Eefde komen een of twee dijken langs de N348 te liggen. En op die dijken worden bomen schuin in de grond gezet'. Bomen schuin in de grond? 'Maar dan valt zo'n boom toch om?' 'Dat klopt,' zei Hans 'en daarom krijgt iedere boom een betonnen sokkel om omvallen te voorkomen. En die sokkel schilderen ze mooi wit.'
Ik liet het even op me inwerken. Een witte sokkel langs een doorgaande weg? Die blijft nooit mooi wit. Over een afstand van zes kilometer komen maar liefst dertienhonderd meidoorns en dertienhonderd witte sokkels te staan. Dat gaat heel veel schoonmaakgeld kosten. De kunstenaars die dit hebben bedacht, hebben ook nog eens 800.000 euro extra uit het innovatiepotje Mooi Nederland weten te peuteren. En dat in een tijd waarin vele mensen iedere cent twee keer moeten omdraaien. In mijn ogen is dit waanzin ten top. Hebben ze daar bij de provincie écht niets beters te doen? En hoe houden ze straks die sokkels graffiti-vrij?
O ja, dan wilt u natuurlijk nog wel weten waar die naam Het Witte Lint vandaan komt. De naam komt van al die meibomen op de dijk die ieder jaar prachtig wit bloeien. Vast een plaatje om te zien. Als ze bloeien tenminste. En dat doen ze slechts vier weken per jaar. Dus zijn we aan het eind van de rit ruim één miljoen euro armer en hebben we 48 weken per jaar géén wit lint.