‘Startklaar, go!’ voor nieuw botenhuis Isala

ZUTPHEN - Het nieuwe botenhuis van de Zutphense roeivereniging Isala is zelf een boot, het drijft in de haven. Zaterdag is het officieel in gebruik genomen. “Hopelijk kan het meer dan vijftig jaar mee.”

Door Sander Grootendorst

Voorafgaand aan de feestelijkheden geeft Pieter Arkesteijn, voorzitter van de toercommissie, alvast een rondleiding. “Naast het nieuwe zie je het oude botenhuis nog liggen, meer dan vijftig jaar oud. Maar dat gaat weg, al kan het even duren.” Het nieuwe is een flink stuk groter. Eerst betreed je de loods met stellages waar boten met namen van watervogels opgeslagen zijn. Een roeier voelt zich niet zozeer als een vis, maar als een vogel in het water. 

Dan de trap op naar de reparatieruimte – “alles eigen beheer” –, via de kleedkamers en de douches – “die hadden we in het vorige botenhuis niet” – naar de sportruimte waar de ergometer-roeimachines staan. Om op het droge in conditie te blijven, als het geen roeiweer is. “Leuk dat je tijdens het trainen naar buiten kunt kijken, hè?”, zegt Arkesteijn, wijzend op een laag aangebracht raampje.

Terug naar de voorzijde, de kantine met fabuleus uitzicht. “Er komt ook nog een balkon.”

Beneden aan ‘dek’, op een stoeltje pal aan het water, zit Michiel de Groot. Je zou het hem niet geven, maar hij is 87. “Ik ben het oudste lid van de vereniging.” Roeien houdt je jong. In 2017 verhuisde hij als westerling naar Lochem en sloot zich aan bij Isala. In Den Haag was hij jarenlang lid van roeivereniging De Laak. “Daar zijn ze al sinds 2002 aan het steggelen over een nieuw botenhuis. In Zutphen is het veel vlotter gegaan. Twee ledenvergaderingen en ze waren eruit.” Hij loopt de botenloods in en vertelt over de nieuwste ontwikkelingen. “Deze tweepersoonsboot is eigenlijk bedoeld om op zee te varen. Door het toenemende vrachtvervoer op de IJssel heb je steeds vaker van die hoge golven en het is een hele kunst om daarmee om te gaan. Met zeeboten lukt dat beter.”

Het openingsfeest staat op het punt van beginnen. De Groot neemt nog even de gelegenheid te baat om het jongste lid van Isala voor te stellen. Ze heet Jildau en is elf jaar. “Om maar aan te geven dat roeien voor alle leeftijden is.” Arkesteijn benadrukt dat prestatie niet het belangrijkste is: “De roeisuccessen bij de Olympische Spelen zijn prachtig, maar vergeet niet dat je ook gewoon recreatief kunt roeien, heerlijk toertochten kunt maken.”

Voorzitter Colette Schelfhout heeft zich boven aan de loopbrug gemeld. Als een ware stuurvrouw richt ze zich met megafoon tot de verzamelde leden. Ze dankt iedereen voor de inzet en ook de gemeente krijgt een pluim. “We hebben al lange tijd een goede relatie, samen vele etappes afgelegd. Geweldig dat we de loopbrug en de steiger van jullie hebben gekregen.” Daarmee introduceert ze sportwethouder Laura Werger, die zegt: “Al bij de eerste presentatie viel me op hoe mooi de plannen waren, en wat er allemaal gedaan is om ze te kunnen realiseren, tot de verkoop van honing aan toe.” Naast de ‘voor verenigingen toch al heftige’ gevolgen van corona deed zich in het proces een domper voor toen de voorschriften nog strenger bleken dan waarmee rekening was gehouden. “Jullie hebben je niet laten frustreren en wij zijn jullie blijven ondersteunen. Het had wat voeten in de aarde, maar het resultaat is fantastisch. Hopelijk kan het nieuwe botenhuis meer dan vijftig jaar mee.”

Aangemoedigd door het publiek, dat de typische roeierstermen ‘Startklaar, go!’ roept, verrichten Werger en voorzitter Marcel Bisseling van de bouwcommissie de openingshandeling. Daarvoor gebruiken ze een roeiriem die Bela Evers uit Tonden onlangs heeft ingezet bij haar spectaculaire oceaantocht van vijfduizend kilometer. Evers: “De riem heb ik te danken aan Isala, de leden hebben me gesponsord. Dit is een mooi moment om hem terug te geven.”