Karin Rossel-Veldkamp, oprichtster van RondomAutisme. Foto: Liesbeth Spaansen
Karin Rossel-Veldkamp, oprichtster van RondomAutisme. Foto: Liesbeth Spaansen

Oprichtster Karin Rossel-Veldkamp neemt afscheid van RondomAutisme

Zorg

DOETINCHEM/REGIO - Na tien jaar neemt oprichtster en directeur Karin Rossel-Veldkamp (61) afscheid van RondomAutisme. Een prachtige organisatie waar mensen die met autisme te maken hebben in hun leven altijd terecht kunnen. “Om gezondheidsredenen moet ik er helemaal mee stoppen. En dat is best moeilijk want het is mijn levenswerk. Ik heb vijf kinderen maar RondomAutisme was mijn zesde kind zeg maar.”

De complexe samenleving en de prestatiedruk drijven veel mensen vaak tot wanhoop. Er is veel eenzaamheid en met name onder de mensen met autisme. Karin, zelf moeder en partner van, zocht zo’n achttien jaar geleden een mogelijkheid om in contact te komen met lotgenoten. 

“Ik had er behoefte aan ervaringen uit te wisselen en goede informatie te vinden”, legt Karin uit. “Ook zocht ik voor mijn zoon een geschikte activiteit of ontmoetingsplek. Er was niets. Ik besloot zelf de handschoen op te pakken en begon met de autismesoos destijds in Grandcafé Luther en een lotgenotengroep voor ouders en partners bij Stichting MEE.”

Gaandeweg werden de bezoekersaantallen groter en werden er meer activiteiten ontplooid. “Ik organiseerde datgene waar behoefte aan was. Heel simpel. Hierdoor kwam ik in contact met ervaringsdeskundigen, mensen die zelf in hun leven te maken hebben met autisme. Sommigen daarvan wist ik te enthousiasmeren om mee te helpen bij de activiteiten. Zij die vanuit herkenning mensen ondersteunen die hetzelfde meemaakten, werkt pas echt, zo bleek uit de reacties. ‘Eindelijk iemand die dezelfde taal spreekt en mij begrijpt’, werd er gezegd!”

Stichting RondomAutisme
“In 2010 richtte ik de stichting op en bedacht de naam RondomAutisme. Mijn grootste drijfveer is altijd geweest te voorkomen dat deze groep in een isolement raakt, overbelast raakt of psychisch of praktisch leed ondervindt. Het is belangrijk kennis te vergroten en acceptatie te bevorderen. Ik zie autisme niet als een stoornis maar als een specifieke manier van zijn, een type mens. Autisme is voor iedereen anders. Je ziet het niet aan de buitenkant, maar het heeft grote invloed op iemands leven en de omgeving.Hoe groot en op welke manier precies, verschilt per persoon en ook per levensfase. Ik wil de maatschappij autismevriendelijker maken en laten aansluiten bij de autistische medemens”, aldus Karin.

Samen met achttien vrijwillige medewerkers en niet te vergeten met financiële steun van de gemeente Doetinchem kon de organisatie uitgroeien tot een laagdrempelige basisvoorziening waar alle mensen die te maken hebben met (of een vermoeden van) autisme in hun leven, terecht kunnen. Ook ouders, partners, vrienden, hoogbegaafden of professionals, vandaar de gekozen naam Rondom autisme. Een dergelijk platvorm bestond niet. Er was geen ontmoetingsplek, geen informatie of spreekuur, geen ondersteuning of vrijetijdsbesteding mogelijk waar men zonder afspraak of kosten zo naar binnen kon lopen.

RondomAutisme groeide 
“Het ging vanzelf, ik luisterde goed naar de wensen van iedereen en organiseerde het; een inloopspreekuur, thema en filmbijeenkomsten, wandel- en spelletjes middagen, debatgroepen, het RAS-café met pubquiz, mantelzorgkoffiecafé en tal van vrijetijdsactiviteiten. Zelfs een tentoonstelling en theater werden aangeboden en er kwamen doelgroepgerichte ervaringsgroepen onder deskundige begeleiding, met de bedoeling om mensen weerbaarder te maken.

Voor lezingen en colleges kreeg Karin het voor elkaar om prominente onderzoekers uit te nodigen om de laatste wetenschappelijke bevindingen over autisme te vertellen. Autisme was hot.
Zo was er een thema ‘autisme en gamen’ met internationaal wetenschapster Martine Delfos, waar 300 bezoekers op af kwamen. Op het laatste nippertje werd uitgeweken naar de aula van het Graafschapscollege.
De lezing ‘autisme bij vrouwen’, trok meermalen volle zalen, in die tijd was het aantal mannen met een diagnose vier keer hoger dan bij vrouwen, men begon zich af te vragen hoe dit kwam. Expliciet onderzoek wees uit dat de aantallen hetzelfde zijn maar de kenmerken er bij vrouwen anders uitzien. “Er was een inhaalslag te maken, bij veel vrouwen viel het kwartje, was er de opluchting maar waren er ook veel vragen. We zagen dit direct bij ons inloopspreekuur terug. Vaak was er bij deze groep een verkeerde diagnose gesteld, hun leven had er compleet anders uit kunnen zien als autisme eerder was opgemerkt. De diagnose wordt dan een rouwproces. Op dit moment zie je gelukkig ook dat er aandacht voor ouderen en autisme is. Onder deze groep zijn weinig diagnoses gesteld maar de professionals die met ouderen werken houden meer en meer rekening met een eventuele aanpassing of aansluiting bij een vermoeden van.”
In de afgelopen jaren is veel bereikt. “Vaak kom je met een luisterend oor al heel ver”, weet Karin uit ervaring. “Hoewel de Achterhoeker van nature wat terughoudend is, ziet ze dat steeds meer mensen de weg naar RondomAutisme weten te vinden. Mensen bloeien op na een bezoek aan bijvoorbeeld het RAS-café. Het gezellige samenzijn, de pubquiz en het gesprek met elkaar is van wezenlijk belang voor de gezondheid en zelfvertrouwen. Er zijn daar vriendschappen ontstaan, zelfs liefdesrelaties.”

Professionele organisatie
RondomAutisme ontwikkelde zich richting een professionele organisatie en werd met één directeur en twaalf vrijwilligers te kwetsbaar. Karin: ”RondomAutisme was inmiddels onmisbaar geworden en verdiende het om toekomstbestendig te zijn. Ik zocht samenwerking met partner de Stadskamer vanwege de gedeelde visie van ontmoeten, meedoen, mogen zijn wie je bent, groeien en ontwikkelen met elkaar.”
Om Karin te ondersteunen werd in augustus 2021 Stef Woestenenk als coördinator aangesteld om taken over te nemen en de samenwerking vorm te geven. Echter wegens gezondheidsredenen heeft Karin moeten besluiten om helemaal te stoppen met haar levenswerk. RondomAutisme zal in 2022 volledig onder de bestuurlijke vlag van de Stadskamer komen te vallen, met de belofte dat het solide en unieke concept volledig overeind blijft.

Hoewel Karin het moeilijk vindt om zich trots te voelen over wat ze heeft neergezet en bereikt voor deze doelgroep, mag ze dat beslist zijn. Na jarenlang al haar energie in de stichting te hebben gestoken, neemt zij nu rust. “Ik heb eindelijk de tijd van mijn vrije tijd te gaan genieten samen met partner en (klein)kinderen”, lacht ze. “Ik heb vertrouwen in Stef, hij zal met gevoel de stichting voortzetten. Misschien anders dan ik gewend ben, maar met hetzelfde doel.”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant