Nachtelijke dief gesnapt

Het huis waarin wij wonen is gebouwd in de jaren zestig. Het is een bouwfondsbungalow waarvan er indertijd honderden in deze regio zijn geplaatst. Vrijstaande huizen, voornamelijk opgetrokken uit hout, inclusief de vloeren op de begane grond en de eerste verdieping. En dat lijdt regelmatig tot ongenode gasten.

“De muizen zijn er weer”, meldt mevrouw Bombeld als ik ’s avonds laat thuis kom. “Zit ik heerlijk op de bank te lezen, trippelen de muizen met veel herrie weer over het plafond.” Muizen in huis klinkt wat onsmakelijker dan het is, in de woon- of slaapvertrekken hebben we ze nog nooit gesignaleerd. Alles zit potdicht. Maar dat getrippel is vervelend, dus kom ik in actie.

Onderzoek wijst uit dat bij een raam, dat doorloopt tot de grond, het de beestjes lukt binnen te komen. Precies op die plek ga ik actie ondernemen. Nog voordat de muis aan zijn klimtocht door de spouw gaat beginnen, heb ik het beestje al in de val. Gekocht bij de Welkoop en van kunststof, dat gaat een stuk beter dan die traditionele houten plankjes. De vallen zitten vast met een touwtje. Want mijn ervaring leert dat een zwervend roofdier er vrolijk met mijn gevangen muis, inclusief val, vandoor gaat.

Het gaat voortvarend met de vallen, die ik achter tegels die schuin tegen de muur staan heb gezet. De eerste nacht is de score 100%. Twee vallen, twee muizen. Maar de volgende dag ben ik onderweg en kom pas laat terug. Als ik een paar dagen later kijk doe ik een lugubere ontdekking. Een van de vallen is achter de tegel vandaan getrokken en er zit nog slechts een muizensnuit in. De rest is inmiddels opgepeuzeld door een nachtelijk dier.

Ik bespreek de situatie tijdens het bordje aardappelen met jus. Samen filosoferen mevrouw Bombeld en ik over de dader. Is het een nachtelijke kat die voorbij wandelt en regelmatig een heel smakelijk hapje voorgeschoteld krijgt? Of is het een steenmarter, een hermelijntje of misschien wel een rat. Of eten deze geen muizen? We hebben geen idee. Uit de bezoekfrequentie maken we wel op dat deze muizeneter wel heel erg vaak voorbij komt. Ik kan er natuurlijk een stuk kippengaas overheen zetten, waar wel een muis door kan, maar geen roofdieren.

Er zit maar een ding op, ik installeer de wildcamera. Keurig op een driepootje in een nacht dat het niet gaat regenen. En wat blijkt? De muizeneter is een egel. Aan de filmpje kan ik zien dat deze wel tien keer ’s nachts de vallen komt controleren op een delicatesse. En die egel is altijd sneller dan ik, want ’s nachts slaap ik. Van muizen tussen de plafonds hebben we overigens even geen last meer.