‘Er zijn ook geslaagde adopties in dit leven’

ACHTERHOEK - In Veur de Draod beantwoorden Bekende Achterhoekers helse stellingen. In aflevering 43 de Zelhemse hoofdredacteur van Omroep Gelderland: Sandrina Hadderingh (50).

Door André Valkeman

1) Mijn mentale bui is:
“Vol energie. Met de warmte kan ik slecht slapen, maar vannacht eens niet. Ik ben compleet bijgeslapen.

Ik ruim de bed en breakfast op voor nieuwe mensen. Die runt mijn man met mij als hulpje. Of het beroepsdeformatie is, ik weet het niet, maar wij verslinden Max Bed & Breakfast.

Sommige gasten vragen sinds dat programma, soms even ernstig: ‘En: wat is hier de activiteit?!’ Dat is namelijk een vast onderdeel bij Max Bed & Breakfast en dus zal iedere B & B in Nederland nu zoiets hebben, lijkt het. Wordt het gevraagd, dan moeten mijn man en ik onze lach inhouden.’’

2) Ik lijk het meest op ‘mien va/mo’:
“Mijn vader is avontuurlijk. Hij was de motor achter tripjes van mijn ouders naar Zuid-Frankrijk en Italië, in een tijd dat Nunspeet ver weg klonk.

Mijn moeder is een onafhankelijk type. Haar vader zei bijvoorbeeld: meiden hoeven niet te werken, de huishoudschool is voldoende. Mijn moeder stapelde later toch studies en werd een werkende moeder. Ongewoon destijds. 

Dat avontuurlijke van vader en dat onafhankelijke van moeder zit in mij.

Qua uiterlijk is het eenduidiger. Neus, kin, oren, mond, ogen… Allemaal vader. Ik lijk ook op zijn moeder en zus.’’

3) Dit is mijn grootste angst:
“Dat mijn adoptiezoon ongelukkig zou worden. Maar gelukkig gaat het goed. Adopties zijn veelbesproken dit jaar (Binnen sommige adoptiesystemen werden biologische ouders gedwongen hun kind af te staan, red.). Adoptie is ook geen sinecure.

Toch, ik geloof dat er geslaagde adopties zijn, die verhalen sneeuwen nu onder. Dat vind ik lastig. Ik ben ervan overtuigd dat als wij ons kind niet adopteerden, het niet goed met hem was afgelopen. Wij weten gelukkig alles van zijn geboorte en opgroeien én: hij weet wie zijn ouders in Haïti zijn en kan ze contacten wanneer hij wil.’’

4) Na de dood is er:
“Dood is dood: geniet van het leven!’’

5) Ouder worden is:
“Rimpels krijgen. Voor de rest wordt het leven makkelijker. Dingen heb je vaker meegemaakt. Het is relaxed, zonder dat ik belegen ben geworden. Ik ben misschien wel ambitieuzer dan ooit. Ik wil dat Omroep Gelderland de meest geraadpleegde nieuwsbron van Gelderland is en je krijgt niets gratis. DPG investeert online en regionaal enorm. Een competitie die je voelt.’’

6) Hierom huilde ik voor het laatst:
“Een geliefd collega. Ruben van der Scheer overleed in januari. 42 jaar. Hij werd ’s nachts onwel, raakte in coma en werd nooit meer wakker.

Jouw taak als hoofdredacteur is het om de mensen te vertellen dat hij er niet meer is. Toen een redactielid vroeg: ‘En Sandrina, hoe gaat het eigenlijk met jou?’ Toen brak ik.’’ 

7) Een Drent en Achterhoeker verschillen totaal:
“Ze zijn eerder klonen. Ik ben geboren in Drenthe, maar al zestien jaar Achterhoekse. Evert ten Napel zegt dus: Drenthe is de streek van turf, achterdocht en jenever, hoor ik. En die achterdocht herken ik wel. De Drent is iets valser bescheiden, de Achterhoeker mondiger.’’

8) Mensen met aan accent zijn:
“Mensen die bijdragen aan diversiteit. Dat is óók diversiteit, die ze óók in Hilversum bij de radio en tv zouden moeten nastreven, vind ik. En, gelukkig ben je allang geen boer meer, als je daar een accent hebt, want daar dachten ze pakweg 25 jaar geleden helaas anders over. Dialecten gaan te ver, maar tongvallen op tv kleuren de NPO.’’

9) Als ik hem of haar zie ga ik een blokje om:
“Ik ga dan geen blokjes om. Ik ga doorgaans wel de confrontatie aan, een kracht en tevens mijn valkuil. Wat mijn laatste heftige confrontatie dan was? Ik denk met Farmers Defence Force (Hadderingh gaf in 2020 aan dat er destijds met FDF-leden geen dialoog op niveau mogelijk was en dat haar verslaggevers zich bedreigd voelden door FDF-leden, red.). Ik wil wel zeggen dat dat goed is uitgesproken destijds, tussen mij en FDF. Dus dat oprakelen is niet nodig.

Ik geloof een krachtige persoonlijkheid te hebben. In die zin: ik kan vrij onomwonden zeggen wat ik vind. Dan botst het even, praten we het uit en gaan we daarna verder met een schone lei. Tenminste, zo werkt het bij mij. Ik moet dan niet vergeten, zeker niet vanuit mijn functie nu, dat anderen een ander karakter hebben en langer tijd nodig hebben om gesprekken te laten landen.”

10) Dit komt er op mijn grafsteen:
“Niks nada noppes, ik voel mij op aarde een passant. Ik word as en ik zou zeggen: strooi het lekker uit.’’