Janouk Kelderman. Foto: Trui Heinhuis Fotografie
Janouk Kelderman. Foto: Trui Heinhuis Fotografie

‘Ze mogen mij net als Tutu oplossen in een vloeistof’

Maatschappij

ACHTERHOEK - In Veur de Draod beantwoorden Bekende Achterhoekers stellingen. Wie antwoordt legt zijn ziel bloot. Vandaag Janouk Kelderman (30), de NPO Zapp-presentatrice uit Doetinchem.

Door André Valkeman

1) Mijn mentale bui is:
“De zon schijnt fel, de lente lonkt en ik ga naar het strand vandaag. De pandemie zwakt bovendien af. Allemaal fijn. En dan denk je weer aan de oorlog in Oekraïne… Alsof de wereld nog geen grote problemen kende. Oorlogvoeren voelt zo ouderwets, zo primitief. Dat doet de mensheid anno 2022 toch niet meer? Dacht je. Nou, Poetin dacht: ja, dat doe ik wel.’’

2) Ik lijk het meest op ‘mien va/mo’:
“Ik lijk op mijn moeder, hoor ik vaak. Zij is ook heel blond. Mijn ogen zijn dan weer hetzelfde als bij mijn vader. Het ondernemende in mijn karakter is van hem. Hij was verkoper en had een bedrijf in lichtreclame.

Mijn moeder is juf. Haar werk en mijn werk bij bijvoorbeeld Klokhuis: ja, het lijkt erg op elkaar. We leggen allebei dingen uit aan kinderen, met een passie voor de natuur en de aarde. Dat is mij dus, door haar, met de groene paplepel ingegoten.

Ik bof met mijn ouders. Ze lieten ons vrij. Mijn broer wilde piloot worden, ik wilde een theateropleiding volgen. Met de ene dure studie staan je wellicht schulden te wachten, die andere - de theateropleiding - biedt geen baangarantie. Die mitsen en maren hebben wij alleen nooit gehoord, ze lieten ons kiezen… Ja, daar past het woord dankbaar bij.’’

3) Dit is mijn grootste angst:
“Op dit moment de zelfdestructieve kant van de mensheid. En dan die van Poetin voorop.”

4) Na de dood is er:
“Ik weiger te geloven dat er niets is. Misschien reïncarnatie, zou mij mooi lijken. Dat je bijvoorbeeld als vlinder rondfladdert en je je dierbaren nog kunt zien. Klaar zal het echt niet zijn. Volgens mij denken best veel mensen dat.’’

5) Ouder worden is:
“Dertig worden vond ik heerlijk. Je hebt die onrustige jaren twintig achter je gelaten, waarin je zoekt naar jezelf, naar een relatie en een woning. Nu weet je beter wie je bent, wat je wilt, wat je vindt en je krijgt een eigen plekje.”

6) Ik kan buiten de Achterhoek wonen:
“Ik woon al tien jaar niet meer in de Achterhoek. Ik ging studeren in Tilburg en toen door naar Amsterdam. Op een gegeven moment werd Amsterdam te druk. Ik had de game uitgespeeld, dat gevoel… Ik kreeg ineens een hang naar de Achterhoek, of de rust die daar is. Diezelfde rust vond ik bij de Amsterdamse Waterleidingen Duinen en de Kennemerduinen. Prachtige natuurgebieden, waar ik nu vlakbij woon.

Ik ga nog graag naar de Achterhoek, daar woont mijn familie. Dat blijft voor altijd thuiskomen. Ik zoek dan mijn oude basisschool op, of Doetinchemse tentjes die ik bezocht als 2224 en Sequoia. Nostalgie. Mijn middelbare school wordt afgebroken straks, dat is toch alsof een stukje jeugd van je gesloopt wordt.’’

7) De mens is monogaam:
“Biologisch zijn we zo niet gebouwd, las ik in artikelen. Monogamie is wat dat betreft een keuze. Ik heb tien jaar dezelfde vriend, ik maak persoonlijk wel die keuze. Een levenspartner - die jou goed kent, met wie je passies deelt - zorgt bij mij voor geborgenheid. We leven soms in een wegwerpmaatschappij, weer een nieuwe telefoon of een nieuw tasje. Dat zie je zelfs in onze relaties. We wisselen snel. Als het even tegenvalt zoeken we naar de volgende. Alsof we vergeten zijn dat je in een relatie je geluk kunt hervinden, dat ook daarin nieuwe bloeitijden aanbreken.’’

8) Hierom huilde ik voor het laatst:
“Gisteren, als journaalkijker. Een reportage uit Oekraïne, de mensenmassa’s aan de grens met kinderen en huisdieren. Wanhopige blikken zoekend naar veiligheid, geborgenheid, naar vrede… Dan huil ik, ja.’’

9) Mensen met accent zijn:
“Eigen, uniek. Ik kan geen Achterhoeks spreken. Mijn vader werd geboren in Giesbeek, mijn moeder woonde lang in het westen. Zo is het ABN de taal geworden van mijn opvoeding.’’

10) Dit komt er op mijn grafsteen:
“Een steen is gedoe, vind ik. Bisschop Tutu werd geresomeerd, je lost op in vloeistof. Een soort crematie, maar dan duurzamer. Dat lijkt mij mooi. Een uitvaart zonder al te veel uitstoot. In plaats van een grafsteen wil ik tot het laatst een steentje bijdragen aan de natuur.’’

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant