Bert Scheuter | Melancholia September

ACHTERHOEK - De zomer eindigt, september keert elk tij, een zuigende droefgeestigheid dreigt, maar met hulp van medemensen vindt de dichter de melancholie, voeding voor de geest.

Melancholia September

Weemoed verlicht gewicht.
Het platteland rondom
boert uit dorre naden
volop het geluksgevoel
ten hemel – rukt schrale
lippen los en laaft zich.
Zichtnemende coulissen
horen ondertussen de
strijdberichten die vanuit
het oosten een omkering
beloven en de dreiging
van katten in het nauw.
Nu Hedone oneindigheid
vordert van deze zomer
ten bate van verdommende
gewoonte, klinkt weer valse
feestmuziek uit krochten en
kroegen als ooit voorheen.
Mens is trouw en rouw
maar in beide niet alleen.
Mens benodigt spiegelingen
die de eigen ziel vertonen
door de ander aan zichzelf,
anders is de mens te eenzaam,
anders is de wereld veel te groot.