‘Prikkelende’ stadsgedichten op groot formaat

ZUTPHEN - De tekst op de posters in de hal van het Zutphense gemeentehuis zal trouwe lezers van deze krant bekend voorkomen. Het zijn de tien stadsgedichten die in 2022 in Contact zijn gepubliceerd. Maar dan extra goed leesbaar. Donderdag heeft wethouder Sjoerd Wannet de kleine expositie geopend.

Van de tien gezichten achter de gedichten waren er enkelen aanwezig. Onder wie Wolfram Reisiger, die echter niet zijn eigen bijdrage, getiteld Droogte, voordroeg, maar een nieuw gedicht. Hij zóng het, zichzelf begeleidend op accordeon. Na het stadsdichterloze tijdperk, dat twee jaar duurde, is Reisiger benoemd tot nieuwe stadsdichter en tegelijkertijd stadsmuzikant.

In die officiële dubbelrol meldde hij dat hij ‘een beetje een ondeugend lied’ had geschreven. Het gaat over zijn constatering dat Zutphen op een handjevol bouwplannen na – en de langverwachte restauratie van herberg Het Kanon – bijna af is. Het refrein van de meezinger luidt dan ook: “Zutphen komt, Zutphen komt, Zutphen komt klaar!”

Het stadsdichterloze tijdperk bleef niet zonder stadsgedichten: de Stichting Zutphen Literair verzocht in totaal twintig gegadigden een gedicht aan te leveren, dat vervolgens dus een plaats kreeg in Contact. En daarna in het gemeentehuis: vorig jaar tien, nu weer tien. Gezamenlijk zijn de twintig gedichten als ansichtkaarten op A5-formaat te koop voor 9,95 euro. Marc Weikamp heeft ze vormgegeven.

Wethouder Wannet benadrukte het belang van poëzie voor iedereen. “Poëzie zet je aan het lezen en zorgt voor verwondering. Je spreekt er mensen mee aan, je zet de verbeelding aan het werk. Je laat zien dat lezen leuk is. Met lezen doe je kennis op. Dat dat echt belangrijk is, bleek deze week in het nieuws. Ik vond het schokkend dat een groot percentage van de jongeren twijfels stelt bij de Holocaust.”

Wannet hoopt dat de nieuwe stadsdichter en alle andere dichters in Zutphen en omgeving “mensen zullen blijven prikkelen om de diepte in te gaan”. En dat ze bij de bezoekers van het gemeentehuis een – wie weet poëtische – “vonk ontsteken”.

Na zijn toespraak drukte hij op de knop van de ‘verhalenmachine’ die tijdelijk in de hal staat opgesteld. Er kwam een gedicht te voorschijn.

Naomi Montroos was een van de genodigden die haar eigen uitgestalde gedicht voorlas. Over de ‘buurtkoelkast’ in De Hoven: “… eten aan een buurtgenoot weggeven”, hoorde je haar zeggen. En er: “heerst verbintenis”. Bijna letterlijk een verbinding met een andere bijeenkomst, een dag eerder (waarover elders in deze krant), rond het Zutphens Zetje: de vele kleine en grote initiatieven om stads- en dorpsgenoten die het niet breed hebben de helpende hand toe te steken. Poëzie heeft ook die kracht.