Column Henrieke Schoonekamp - Van slag

Slapeloze nachten heb ik. Uiteraard omdat ik iedere nacht aan een dialysemachine lig. Maar daar ben ik inmiddels zo aan gewend dat het me lukt om toch een paar uurtjes te slapen. Maar die paar uurtjes slaap worden nu bruut onderbroken door zeer luid kwakende eenden die druk bezig zijn de soort in stand te houden. Hallo eend! Het is februari. Je bent te vroeg! Die eenden zouden helemaal niet moeten kunnen zwemmen nu. Er zou namelijk een flinke laag ijs op de Vispoortgracht moeten liggen waarop heel Zutphen zou kunnen schaatsen. Om na het schaatsen lekker warme chocolademelk te gaan drinken. Lekker warm binnen in één van de vele leuke Zutphense kroegjes.

Maar nee hoor. Binnen zitten? Afgelopen zaterdag had ik afgesproken met een goede vriend om wat te gaan drinken in de stad. Eind van de middag liep ik de markt op. En zag tot mijn verbazing dat werkelijk alle tafeltjes en stoeltjes op alle terrassen bezet waren. Het is dus februari hè… Ook wij hebben lekker buiten gezeten met een koud drankje. Niks glühwein of warme chocolademelk.

Maandagmorgen, uurtje of vijf. Ik word wakker van een krijsend geluid. De eenden zijn het niet. Het lijkt wel een baby. Nogal suf lig ik te luisteren naar het geluid. En raak er meer en meer van overtuigd dat er ergens een kindje te vondeling is gelegd. Maar net als ik 112 wil bellen hoor ik wat geblaas bij het geluid en weet dan dat het geen baby is maar een stel krolse katten. In februari en daarmee veel te vroeg dus.

In mijn huisje moet ik drie keer per dag stofzuigen. Konijnen hebben namelijk besloten dat ze hun wintervachtje laten vallen en inruilen voor een zomers kapseltje. Daar zijn ze twee maanden te vroeg mee. Als iemand een angoratruitje wil: kom gerust langs om de haren op te vegen.

Konijnen, eenden, katten, fluitende vogeltjes: alles en iedereen is van slag. Zo warm is het. Ik ben ook van slag. En niet vanwege de slapeloze nachten of het eindeloze stofzuigen. Maar wel omdat ik een rood kleurtje heb op mijn wangen van de zon. Omdat ik het bloedheet heb met mijn winterjas aan. Omdat ik op het terras zit en zin heb in een koud drankje. Omdat ik rij met de ramen open in plaats van eerst de ruiten te moeten krabben. En dat alles in februari. Heerlijk. Laat alles en iedereen maar van slag zijn. Zolang de zon maar schijnt.