Jens (links) en Jesse: elke woensdag ruim vóór negen uur klaar met bezorgen. Foto: Sander Grootendorst

Jens (links) en Jesse: elke woensdag ruim vóór negen uur klaar met bezorgen. Foto: Sander Grootendorst

‘Best friends’ doen samen een krantenwijk

Algemeen

ZUTPHEN - Bezorgers zijn onmisbare schakels onderweg van nieuws en verhalen naar lezers. Jens en Jesse doen wekelijks in een deel van de Zutphense Zuidwijken Contact Zutphen-Warnsveld in de bus. “Fijn met z’n tweeën.”

Door Sander Grootendorst

Best friends sinds hun tweede jaar.” Zo introduceert de moeder van Jesse het tweetal: Jens van Dijk en Jesse Swaager, allebei dertien jaar oud. “We hebben ons hele leven bij elkaar in de klas gezeten. Ook nu weer, op het vwo van de vrije school.” 

In de achtertuin van Jesses huis aan de Stokebrand – Jens woont “een stukje fietsen” hiervandaan, in De Waarden – vertellen ze over hun bijbaan: krantenbezorger. Een klus die de meesten in hun eentje opknappen. Jesse: “Ik kreeg de vraag of ik een interview wilde doen. Dat wilde ik wel, maar ik zei dat het leuk zou zijn als mijn vriend met wie ik dat samen doe, daar ook bij mocht zijn.”

“In oktober vorig jaar zijn we ermee begonnen”, zegt Jens. “We wilden graag een bijbaan met z’n tweeën.” Een krantenwijk blijkt daarvoor heel geschikt. Natuurlijk moet je dan de opbrengst delen, maar wat maakt dat uit als je goede vrienden bent? Bovendien: “Het betaalt best goed.” De geschiedenis leert dat het zomaar een eerste opstapje kan zijn naar latere rijkdom. “Maar ik hoef niet per se rijk te worden”, zegt Jesse. Jens heeft daar een ander toekomstbeeld bij.

Je moet er wel wat voor over hebben: elke woensdagmiddag tijd vrijmaken om alle adressen langs te gaan. “Dat is fijn met z’n tweeën. De een neemt de even nummers voor zijn rekening, de ander de oneven. Bij elkaar zijn we zo’n anderhalf uur bezig.” Minstens de helft daarvan gaat op aan het invouwen. “Met muziek erbij en met gesprekken is die tijd zo voorbij”, zegt Jens. 

Kranten en folders bezorgen kan vanzelfsprekend pas zodra de school uit is. Het is trouwens niet het enige wat ze er naast hun schoolwerk bij doen. Zaterdag is scouting-dag, Jesse speelt bariton bij muziekgezelschap ’t Spult en Jens zit op volleybal. Voor Jesse kan het soms lastig zijn, omdat ’t Spult ook op de woensdag repeteert. Maar tot nu toe ging het altijd goed. “We moeten vóór negen uur de krant bezorgd hebben, dus als je het vóór etenstijd niet redt kun je daarna nog door.”

Eerst deden ze de wijk Bagijnenland, later werd dat Stokebrand. Voor Jesse dicht bij huis, maar de huisnummers zijn “ingewikkeld” ingedeeld, dat moesten ze eerst even in de vingers krijgen. “Inmiddels is het voor ons muscle memory”, zegt Jens. Oftewel: het gaat op de automatische piloot. 

Toch is elke week weer anders en dat komt vooral door de wijkbewoners, de lezers. “Het zijn hele attente mensen hier”, zegt Jens. “Soms groet je ze alleen maar, soms maak je een praatje.” Jesse: “En als iemand uit een straat waar wij officieel niet bezorgen ons aanspreekt en zegt dat hij de krant niet heeft gehad, dan geven we hem er eentje.”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant