Fluisterbootschipper Dolf Ponger werft nieuwe aanwas

Varen bleek voor pensionado een voltreffer

Door Eric Klop

ZUTPHEN – Vanaf het water de stad bewonderen. In Zutphen kan dat al meer dan 25 jaar. Met de Fluisterboot, een toeristisch paradepaardje dat z’n weerga nauwelijks kent. Soepel en behendig in de vaart gehouden door vrijwillige schippers die ook nog eens uitgebreid weten te vertellen over wat er op de wal zoal te zien is. Het zijn er 55; best veel, zou je denken, maar nieuwe aanwas is toch echt welkom. 

Dolf Ponger is een van de schippers die minstens een dag per week en soms ook in het weekend aan het roer staat van een der zeven elektrisch voortgedreven fluisterboten. Dat doet de 74-jarige Zutphenaar nu zo’n acht jaar. “In 2012 ging ik met pensioen”, vertelt de voormalig ‘controleur in de zuivel’. “Een half jaartje heb ik niks gedaan. Keek wel hier en daar rond of er misschien een leuke vrijetijdsbesteding voor mij was weggelegd. Zo kwam ik op de buurtbus terecht. Lijn 504, van Zutphen naar Eerbeek en weer terug. Maar in mijn achterhoofd schemerde iets. Wilde schipper worden. Dat was voor mij iets helemaal nieuws, een uitdaging. Ergens in 2014 meldde ik mij aan bij de Fluisterboten. Maar dat viel tegen: het zou zeker drie jaar duren voordat er plaats was voor nieuwe schippers. Zo dacht men althans… Want per 2015 moest bij wet iedere roerganger opeens over een vaarbewijs beschikken en daarvoor een cursus volgen. Daarop haakte een aantal vrijwilligers af en kwam er twee jaar eerder dan verwacht een plaatjes voor mij vrij.”

Verrast
Varen bleek voor Ponger inderdaad een voltreffer. Maar er is meer waaraan hij zijn hart heeft verpand. “Ook het bevorderen van een stuk toerisme is prachtig. Passagiers zijn vaak verrast over wat het oude Zutphen aan monumentaal schoons te bieden heeft. Het is ontzettend leuk om dat vanaf gracht en rivier de duiden. Tijdens het seizoen, dat duurt van 1 april tot 1 november, doe ik dat in principe iedere dinsdag en af en toe ook in het weekend”, aldus Dolf Ponger die bovendien torengids is van de Walburgkerk.

“Ook dan toon je toeristen en dagjesmensen op een bijzondere manier onze prachtige stad. Ik kom oorspronkelijk uit Huissen, maar woon sinds 1973 in Zutphen. Destijds had de stad nogal te kampen met het nodige achterstallig onderhoud en bestonden er allerlei boze plannen om delen van het historische centrum te slopen ten faveure van parkeergarages en zelfs een snelweg. Gelukkig kwamen er toen lokale bestuurders die daar anders over dachten en, geholpen door een goed gevulde zak geld uit Den Haag, kozen voor renovatie in plaats van afbraak. De potentie die Zutphen in zich heeft begon ik gaandeweg te waarderen en, nadat de kinderen het huis uit waren, leren zien en kennen. Ik kreeg daar de tijd voor.”

Nare belevenissen had de Fluisterbootschipper in de afgelopen acht jaar nauwelijks. Leuke ervaringen des temeer. Die keer bijvoorbeeld dat hij achttien personen aan boord had. “Mannen die elkaar hadden leren kennen op het seminarie en er eens in de twee jaar samen op uit gingen. Toen we onder een brug doorvoeren begonnen ze plotseling een Gregoriaans lied te zingen. Want dat galmde daar zo lekker. Of die Brabantse familie die deelnam aan een culinaire vaartocht heen en terug naar Warnsveld. Het was hondenweer. De stortbuien volgen elkaar in rap tempo op. Maar het gezelschap liet zich niet kisten. Tijdens de tussenstops in een café of restaurant droogden ze op en namen eventueel een extra drankje. Nadat ze uiteindelijk toch weer in de boot hadden plaatsgenomen, begon het opnieuw te plenzen. Maar gezellig dat het was! Tot slot zei de groep dat ze zeker terug zouden keren. Wanneer de zon scheen en dan konden zien hoe mooi Zutphen écht is.”

Nieuwe schippers
Als het aan Dolf Ponger ligt gaat hij op de Fluisterboot nog wel even door. “Zolang ik me fysiek goed voel en het niet te hectisch voor mij wordt, zie ik geen belemmering. Ook voor mijn 54 collega-schippers is het werk uitstekend te behappen. Onze organisatie wil niet per se groter groeien. Zeven boten die jaarlijks zo’n 30.000 mensen over de Zutphense wateren voeren zijn genoeg. Het is goed zo, zeker met de realisatie van de nieuwe aanlegsteiger en de invalidenlift die er sinds enige tijd zijn nut bewijst. Maar dat neemt niet weg dat nieuwe schippers, - jong en oud, man of vrouw -, welkom zijn, omdat vooral tijdens de drukke vakantieperiode er nog wel eens gaten in het bemanningsrooster vallen. Nieuwe aanwas kan rekenen op een goed geleide organisatie die investeert in veiligheid en een cursusboek om het noodzakelijke vaarbewijs in de wacht te slepen. Bovendien wordt bij hen de kennis van de stad op peil gehouden. Want steeds weer komen nieuwe historische feiten aan het licht. Daarnaast is er sprake van onderlinge gezelligheid. Tijdens het bootonderhoud in de wintermaanden bijvoorbeeld. Ook gaan we eens per jaar met z’n allen op stap en vormen we samen een koor dat buiten het vaarseizoen onder meer optreedt in zorgcentra. In principe doet iedere schipper daaraan mee. Kun je niet zingen? Dan playback je maar”, lacht Ponger.

Dan heeft hij nog een aardig weetje in petto, waarop ook hij best wel trots is. “Onlangs hebben we twee schuiten vanwege ouderdom moet vervangen. De Menno van Coehoorn en de Graaf Otto. Ze zijn verkocht aan een verhuurmaatschappij. In Amsterdam. Daar varen de twee boten nu door de grachten. Ongetwijfeld opgeknapt, maar nog steeds onder dezelfde naam.” Waarop Dolf Ponger besluit met de wervende mededeling dat Fluisterbootschippers in spe zich kunnen aanmelden via de website. “Of kom anders naar de aanlegsteiger langs het Rijkenhage. In het Leeuwenhuisje is overdag vrijwel altijd wel iemand te vinden die nadere informatie kan verstrekken.”

www.fluisterboot-zutphen.nl