Afbeelding
Column

Willem Nagel - Licht

Algemeen

Licht

Om maar eens de stad uit te komen nam ik de uitnodiging aan van een galerie in het zuiden des lands die een expositie opende. Een mooi pand tjokvol kunststukken die met iets meer ruimte meer tot hun recht zouden komen, uiteindelijk is een galerie een veredelde winkel en geen museum. In het schemerduister tussen de schilderijen stond een glimmende bar waar de wijn vloeide en waarop liflafjes stonden uitgestald. Ik schoof aan naast een mevrouw op leeftijd in een lange bloemenjurk. Ze reageerde verlegen toen ik het glas naar haar hief. Uit iets wat de galeriehoudster tegen haar zei, maakte ik op dat ze zojuist een werk had aangeschaft. Uiteindelijk wilde ze toch ook aan mij wel vertellen dat het een werk van glas was, waarvan ze hoopte dat het licht van de zon erin zou spelen. Zoals ze thuis ook een blauw schilderij had wat in het licht ineens vele verschillende tinten kon tonen.

Lichtspel en in het moment van iets kunnen genieten. Het leek te contrasteren met opgedirkte types om ons heen waarvoor kunst waarschijnlijk een goede investering was, een manier om uitdrukking te geven aan vermogendheid. Iets waarover ik persoonlijk helemaal niet mee kan praten aangezien ik in mijn leven een aantal slechte keuzes heb gemaakt en ik op een gegeven moment maar heb moeten besluiten dat mijn geluk zich niet in geld uit laat drukken. Maar hoe het zonlicht een kunstwerk tot leven kan brengen, dat interesseerde me.

Drie wijn later vertelde ze me hoe ze tien jaar geleden haar grote liefde ontmoette, hoe ze samen kunst verzamelden, hoe ze maanden gingen wandelen met een rugzak, hoe ze van hem leerde om zich meer open te stellen naar andere mensen, hoe ze van hem leerde hoe je van elkaar mag verschillen, hoe het mag schuren, hoe dat anders-zijn de liefde juist versterken kan. Ik zag de glans in haar ogen, rimpels vol blijdschap en dankbaarheid. Ze trouwden op het nippertje, een uur voor het afliep dansten ze samen de tango. Ze straalde terwijl ze erover vertelde. De plek naast haar aan de bar was leeg.

Ik dacht aan de kruispunten in mijn leven waarop ik besefte dat ik voor een ander leefde en niet voor mezelf, ik dacht aan de moeilijke momenten waarop ik mijn hart heb durven volgen met als gevolg dat ik weinig heb in materiële zin, maar veel om in het moment van te genieten. Het leven is te kort om dat niet te doen.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant