Vanaf z’n 11e elke zaterdag op de markt

Imelda Hanselman heeft een bijzondere band met stoffen en fournituren, en daarmee de markthandel, en is al 40 jaar coupeuse. Daarnaast is ze zelfstandig gevestigd loopbaanbegeleider en dus beroepsmatig altijd geïnteresseerd in de levensloop/loopbaan van mensen. Om deze twee interesses samen te voegen heeft Imelda Hanselman de Zutphense stoffen- en fourniturenhandelaren die zij zelf soms al 35 jaar kent, geïnterviewd en dit opgetekend in een serie verhalen onder de titel ‘Stof uit eerste hand’. Deze week deel 5: Martin Schiphorst (Interieurstoffen).

ZUTPHEN - Hoe bijzonder! Vanaf zijn 11e hielp Martin (60) elke zaterdag een groenteboer op de markt: lege kratjes opruimen, beetje bijvullen. “Zo begon ik. Ik had geleerd voor installateur en heb een tijdje dit werk gedaan, maar wel altijd de zaterdag op de markt aangehouden. Ik vond de bouw toch minder leuk. In het marktwerk zie je veel meer mensen en je hebt meer met collega’s. En dat bepaalde mede mijn keuze: direct nadat ik mijn rijbewijs haalde ben ik voor mezelf begonnen. Met een kennis die in de modestoffen zat liep ik een paar dagen mee op de markt. Het klikte goed en hij heeft gezorgd dat ik de handel voor elkaar kreeg. Ik had in het begin 8 markten in de week, dus twee op een dag!”. Eind jaren 90 was er een dip in de stoffenhandel. Zijn grossier sprong daar direct op in door over te stappen naar interieurstoffen. Martin is daar in stappen in meegegaan. Nu verkoopt hij uitsluitend nog stoffen voor woning en decoratie. En bijzondere stoffen, durf ik te zeggen! Naast de markt in Doetinchem is Martin te vinden in Utrecht.

“Op mijn eerste marktdag had ik nog nooit een meter geknipt. Er liepen honderden vrouwen overal te struinen te speuren en dat vond ik leuk. Ik ontdekte wat ze zochten en daarmee kon ik vervolgens gericht bij de grossier op zoek naar stoffen.” En daarmee typeert Martin zichzelf: “Ik weet goed wat apart is. Ik koop stoffen die anderen laten liggen omdat ze te duur of te afwijkend zijn en die je eigenlijk verder nergens vindt. Die stoffen zijn ook niet voor iedereen, maar júist degene die het koopt wil vaak extra hebben. Als een grossier denkt: wat moet ik er mee, dan wil ík het graag hebben. En vind ik het de sport om dan een goede prijs te vragen. Handel is natuurlijk een spel van vraag en aanbod, maar ook van durven. Door een paar keer goed mis te gaan heb ik veel geleerd maar óók om onderscheidend te zijn.”

“Bij interieurstoffen heb je minder klanten maar wel grotere klanten want ze kopen meer meters. Zo heb ik vandaag een bestelling van 22 meter! Het bevalt goed, ook omdat interieurstoffenhandel minder voorkomt op de markt en zich mooi mengt met andere stoffenkramen. Ik kom niet uit een marktgezin het is helemaal gegroeid vanuit mijn jeugd, dat ik op de markt ging helpen en het leuk vond. Eigenlijk weet ik niet anders dan dat ik op zaterdag altijd gewerkt heb. En nu nog, in Utrecht, op één van de weinige markten waar alleen maar stoffen zijn, 60 tot 70 kramen! En dat is een gevecht wat je sterk houdt, want daar heb ik concurrentie van 7 kramen met interieurstoffen!” Martin deed daarnaast lange tijd grote beurzen, in de Benelux en Frankrijk.

Deze koopman ervaart op de Zutphense markt “relaxt publiek, stadser, makkelijk, men wil snel iets nieuws, aparts en afwijkends. Dat verkoopt hier sneller dan op ander markten, die volgen dan pas een jaar later. Ik werk nu 40 jaar op de markt en kan er zat mijn inkomen mee verdienen. Vooral in de beginjaren was het een gouden tijd. Toen maakte men uit noodzaak kleding, nu is het meer hobby geworden. De markt begon vroeg, om half 9 kwamen de moeders massaal, nadat ze kinderen naar school brachten. Dat is niet meer, daar is nu maar 10% van overgebleven. Dus de hoeveelheid klanten is een stuk minder.”

“De corona-periode gaf me veel rust. De markten vielen lange periodes stil en de beurzen waren zelfs een jaar lang niet mogelijk! Ik moest direct schakelen en keuzes maken. Ik leerde om met minder geld om te gaan. Ik ben gaan nadenken: we kunnen het ook met veel minder gaan doen.” Martin is na corona niet meer begonnen met de beurzen. “Beurzen kosten veel tijd en kracht. Ik kan echt merken dat ik ouder wordt. Nu ook de inkoop gemakkelijker is geworden heb ik meer rust gekregen. Het is goed zo, met alleen die markten, ik word er niet ongelukkiger van.”

Martin voelt medelijden met ondernemers die de laatste 3 jaar begonnen zijn. “Ze zijn enthousiast en weten wat ze willen maar door corona redt misschien maar 5% het. Dat is heel jammer, je wilt ondernemer worden om geld te verdienen, voor jezelf iets opbouwen, je eigen plan trekken en om gelukkig te zijn, daar kies je voor. Als ik in deze tijd opnieuw een beroep zou mogen kiezen, poeh, dat is een gewetensvraag. Ik denk niet dat ik in hetzelfde zou gaan, nee. Ik had het anders aangepakt, niet op de markt, maar wel in de stoffen en dan groter. Een groothandel met 1000 m2 waar echt alles te koop is. En dan op beurzen staan of een hele grote winkel hebben.”

Het mooiste van de mark? “Allemaal vrouwen als klant! Al heb ik hier ook een man als vaste klant, een goeie Turkse kleermaker. Hij komt geregeld even kijken, staaltjes halen en stoffen bestellen. Het is leuk om de kraam vanaf de andere kant te zien, het gestoei tussen klanten. Er wordt wel eens aan één lap getrokken door twee klanten. Ze vragen mij om advies maar daar kan ik niet bij helpen; interieur is zo persoonlijk.” Martin weet wel alles over kwaliteit en gebruiksdoel. “Ik laat graag iedereen vrij en in zijn waarde, ik dring niet aan. Al staat iemand een half uur te neuzen.
Een keer of vier per jaar bezoekt de juf van een school trouw met zo’n 20 leerlingen de markt. Ze krijgen opdrachten mee. En omdat ik bijzondere stoffen heb, krijg ik ook veel vragen over patronen en samenstelling. Zij zijn de toekomst, zij gaan de stoffenwereld in en gaan iets maken.”

Het marktbestaan kent voor Martin geen vervelende kant. “Natuurlijk heb je wel eens dat je een hele dag weg bent en niks heb verdiend, daar wen je aan. En het lijkt wel of het zwaardere weer steeds erger wordt, dat ik alles vast moet zetten met stormband. Ik vind het niet erg om vroeg op te staan, dan rijd ik weg, ga uitpakken en dan met een bakkie koffie een uurtje samenhangen met collega’s. Dan gaat iedereen naar zijn stekkie en proberen de kost te verdienen. Dán gaat het gebeuren.” Soms houdt het Martin wel eens bezig wat er met een vaste klant gebeurd kan zijn, als die al een tijdje niet meer gezien is op de markt.

Heel bijzonder was het einde van een marktdag waarop Martin bezig was met opruimen en hij zijn hele handel ter plekke in één keer aan een handelaar verkocht. “Hij wou alles hebben. Ik pakte alleen de meetstok en de schaar in en zei ‘tot ziens’. Ik reed met een lege bus naar huis en kon de volgende dag gewoon naar de markt, want mijn magazijn zat tot aan de nok toe vol.”