‘Ik heb altijd al een fascinatie voor het vrouwelijke gehad’

Soms krijg je als auteur van deze pagina wel eens een tip door. ‘Deze vrouw moét je hebben!’, klinkt het dan. Deze vrouw is vandaag Willemijn Bijl (43), een alleskunner die zich niet in één hokje laat duwen en qua thematiek uitstekend past in deze rubriek. Haar missie: het vrouwelijk potentieel in ere herstellen zodat ook op andere vlakken in de wereld balans terug gevonden kan worden.

Door Mirjam van Biemen

Ze heeft een beetje het uiterlijk van een waarzegger, zo met die roos in haar haar en donker opgemaakte ogen. Ze heeft dan ook net voor iemand een tarotlegging gedaan en is er nog hyper van zegt ze. Willemijn is een sprankelende vrouw, die veel lacht en van de hak op de tak springt. Deze vrouw doet dan ook nogal veel: Willemijn is coach/ therapeut/ kunstenaar/ auteur én priesteres. En oh ja: ze geeft ook nog buikdansles en legt dus tarotkaarten. Toch valt er wel een gemeenschappelijke noemer te ontdekken is alle dingen die ze doet: een brug slaan tussen vrouwelijk leiderschap en spiritualiteit.

Voor ik het weet liggen er tarotkaarten op tafel. Ruim zeven jaar heeft ze er aan gewerkt en binnenkort wordt de set uitgegeven. Willemijn: “De begingedachte van het spel was om iets te maken wat de vrouwelijke ziel vertegenwoordigt. Dat miste ik in de gangbare tarotdecks. Ik geloof namelijk in de heelheid en de veelheid van de vrouwelijke psyche.” Iets wat bijna als een queeste voelt voor Willemijn, want zegt ze: “Ik heb altijd al een fascinatie voor het vrouwelijke gehad, eigenlijk ben ik er gewoon mee geboren.”

Misschien zijn de eerste creatieve zaadjes wel geplant op de vrijeschool die ze doorliep in Den Haag, mijmert ze aan tafel met een kopje thee. Daarna moest ze kiezen: volgde ze het pad van haar vader die huisarts was en koos ze voor geneeskunde of toch politicologie of criminologie? Het werd politicologie om uiteindelijk toch weer af te haken en voor religiewetenschappen te kiezen. “Je kunt er niks mee, maar het is wel een gave opleiding”, zegt ze schaterlachend. Als ze op haar één en twintigste bij de AH een briefje ziet hangen waar buikdanslessen worden aangeboden, besluit ze zich aan te melden, zonder te weten wat het precies inhoudt. Wat begint als een leuke hobby en tegenhanger voor haar studie die heel mentaal is, mondt uit in dansen op hoog niveau, het geven van workshops en zelfs tot een eigen buikdansschool die ze ruim zeven jaar zal runnen tot ze moeder wordt. “Buikdansen heeft me veel geleerd over de beleving van binnen. Het is een oeroude dans die barst van de kennis en daarom past het ook bij me. Ik ben echt van de ervaring én de theorie.”

Na haar afstuderen start Willemijn als consultant bij Yacht werving & selectie maar concludeert al snel dat ze er niet uit de verf komt. Als zzp-er geeft ze vervolgens trainingen vrouwelijk leiderschap aan vrouwen die het slachtoffer zijn geworden van mensenhandel en volgt ze nog tal van opleidingen als familieopstellingen, rituelenbegeleiding en hypnotherapie. Ook het woord ‘priesteres’ valt regelmatig en dan zit ik toch even met mijn oren te klapperen, want is dat geen beschermde titel? Willemijn legt me uit dat ik het niet moet verwarren met het kerkelijk priesterschap, maar eerder moet zien als het ontwikkelen van je eigen kanaal, je eigen verbinding met je vrouwelijke wijsheid los van instituut. Zelf volgde ze hiertoe een opleiding en onderging ter inwijding een vison quest waarbij ze vier dagen alleen doorbracht in de natuur zonder te eten.

Eigenlijk komt al deze kennis en ervaring nu samen in de opleiding School voor Vrouwelijk Leiderschap die ze sinds drie jaar uit de grond heeft gestampt. Ze hoopt hiermee bij te dragen aan vrouwelijk leiderschapspotentieel van binnenuit. Nodig volgens Willemijn, omdat dit in de afgelopen millennia ondergesneeuwd is geraakt en het mannelijke nog steeds overheerst in de wereld. Haar klantenkring? Frisse, werkende vrouwen die vol in het leven staan en bereid zijn leiding te nemen over hun leven.

Toch had Willemijn wel iets uit te leggen aan haar omgeving toen ze zelf besloot thuis te blijven als moeder. Hoe kun je nou die keuze maken en tegelijkertijd vrouwen trainen in leiderschap, klonk het dan. “Daar heb ik wel wat strijd over moeten voeren, ja. Thuisblijven klopt in deze tijd voor geen meter, je hebt als vrouw te werken, helemaal toen ik nog in Amsterdam woonde. Maar ik wilde aan de basis van mijn kinderen staan.” Op dit moment werkt Willemijn ruim drie dagen, maar toch ligt haar primaire beweging nog steeds bij de kinderen die inmiddels acht en tien zijn. Ziet ze zich zelf als feminist? “Ja, maar niet als tweede golf feminist, ik heb juist willen knokken voor het moederschap door een tijdje niet te werken. Hoe fijn is het voor kinderen als je als ouders beschikbaar bent? Dat is niet uit te drukken in geld.” Willemijn vindt dat er meer waardering mag komen voor dit onzichtbare stuk van de vrouw die thuis hele belangrijke dingen doet om het gezin bij elkaar te brengen en te houden. “Vrouwen mogen meer gaan staan voor die vorm van vrouwelijkheid, want die balans is echt wel zoek.” En, sluit ze af: het is ook niet zo dat ik als thuisblijfmoeder niet werk hè? Die stroom van werken gaat eigenlijk altijd door bij mij, ook ‘s nachts. Ik ben altijd bezig met schrijven en het verzinnen van nieuwe dingen. Mijn tarotkaarten heb ik allemaal ontworpen terwijl de kinderen aan het spelen waren, en ook mijn boek Moeder en Minnares kwam in die tijd tot stand.”

Buikdansles & vrouwelijk leiderschap van binnenuit: dinsdagavonden van 19.15 tot 20.15 uur in studio Aquamarijn op de Prins Bernardlaan 10A.

schoolvoor vrouwelijkleiderschap.nl