Henk Leuverman in het DWK in 2018. Foto: Alize Hillebrink

Henk Leuverman in het DWK in 2018. Foto: Alize Hillebrink

Alize Hillebrink

In Memoriam | Henk Leuverman (1955 - 2021): De man met de gouden oren

Algemeen

ZUTHEN - Henk Leuverman, Zutphens muziektechnicus, kon met eenvoudige middelen iets goed laten klinken. Van smartlappen tot metal, niets was hem te gek. De stuwer van de Zutphense popcultuur overleed op woensdag 24 maart.

Door Alize Hillebrink

“Zonder muziek heb ik geen leven,” zei Henk Leuverman (1955 - 2021). Toen ik hem in 2018 opzocht voor een portret in onze rubriek De Zutphense Leeuw ontdekte ik al snel dat Henk geen doorsneeman was. Met zijn bed in een geblindeerde woonkamer leefde hij, omringd door zijn apparatuur, bijna volledig in het donker. Een bijzondere ontmoeting volgde, waarbij Henk openhartig vertelde over zijn ziekte en zijn liefde voor muziek.

Henk is nog maar veertien jaar als hij in 1969 bij de Zutphense band ‘Indian’ mag sjouwen als roadie. Als een blok valt hij voor de muziek vanaf dan zijn Henk en de muziek één.

Henk krijgt werk bij Outokumpu Copper als databeheerder. Een lange carrière volgt. Tot hij in 1995 ziek wordt. Hij krijgt de diagnose kanker. Henk moet niets van hebben dat hij ziek is. Als zijn vrouw overlijdt heeft hij in zijn eentje de zorg voor de kinderen. Noodgedwongen komt hij in de bijstand terecht en hij treedt terug uit de geluidsbusiness. “Als ik dat niet meer heb ga ik dood,” zegt hij en geworteld als hij is in de culturele wereld van Zutphen, gaat hij verder op vrijwillige basis.

In 2001 wandelt Henk binnen bij opnamestudio Call of Fame van Adriaan de Vries. De twee worden boezemvrienden en nemen ontelbaar veel albums op. Adriaan: “Henk was geen man van veel woorden. Hij sprak via de muziek.” Bij Filmtheater Luxor verzorgt hij concerten en maakt opnames. Ook bij DWK wordt hij een vaste medewerker.

Henk werkt het liefst op de achtergrond. Zet zichzelf niet in schijnwerpers. “Hij was op zijn best als je hem zijn gang liet gaan”, vertelt Adriaan. “Het technische gebeuren kon je volledig aan hem overlaten.” In de muziekwereld noemen ze hem ‘De man met de gouden oren’.

Geld was nooit Henks motivatie. Hij deed alles low-budget of non-budget. Adriaan: “Hij ondersteunde de muziek vaak voor de ‘reisprijs’ en deed zijn best om ons de nodige versterking in de kroeg te geven en vaak ook vast te leggen.” Henk en Adriaan maken samen lange dagen. “Het mooiste moment was altijd het koffiedrinken om vijf uur ’s morgens.”

Ondanks alle behandelingen en operaties heeft Henk nooit geaccepteerd dat hij ziek was. In 2020 werkt hij met Adriaan aan een laatste gezamenlijke opname. “Een soloalbum van mij, waarop hij zelfs voor het eerst heeft gezongen.” Akoestisch en in de woonkamer werd het ‘naast het bed’ opgenomen. “Het klonk zoals we het samen voor ogen hadden.” Met een pak koekjes vieren de vrienden daarna Henks 25-jarig ‘kankerjubileum’. “Dat was de nuchterheid van Henk. Hij was altijd positief en zag overal het goede in.” Henk werd blij van de kleinste dingen. “Ik ga niet bij de pakken neerzitten”, zei hij. “Dat zit in mijn aard.”

Henk ondergaat vele behandelingen en operaties, maar na 25 jaar moet hij zich gewonnen geven. Op 23 maart wordt hij opgenomen in het hospice in Warnsveld. De volgende dag overlijdt hij, in het bijzijn van zijn kinderen. “Zijn lichaam was op, maar hij heeft niet geleden,” zegt Adriaan.

Hendrik Theodorus ‘Henk’ Leuverman, is op vrijdag 26 maart in besloten kring gecremeerd. “Met al zijn muzikale levenslust en wilskracht hee hij de lange en zware strijd niet kunnen winnen”, is te lezen op de rouwkaart. Henk was weduwnaar van ‘Marja’ Leuverman-Smallegoor en laat zijn twee kinderen Anita en Henk achter.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant