Reekalf

Reekalf

Het is zondagmorgen om kwart over zeven als een eenzame fietser ons inhaalt op de Hulzerdijk. We zijn vroeg uit de veren op deze stralende eerste Pinksterdag. De zon staat inmiddels al hoog aan de hemel en een jas is niet nodig. Een sweater is voldoende.

Precies een week geleden liepen we op dit tijdstip in Het Grote Veld. Ook toen scheen de zon volop, maar was het een stuk minder aangenaam. Hoewel het bankje bij een ven aan het Tolzichtdiekske volop in de zon staat, zitten we toch met een koude neus een appel op te peuzelen. Het uitzicht op het kurkdroge ven is aangenaam, het valt ons alleen tegen dat hier op dit zeer rustige tijdstip geen wild te bespeuren valt.

Maar op deze eerste Pinksterdag zoeken we het iets dichter bij huis. We nemen onbekende wandelpaden in het gebied tussen de sluis in Eefde en de bandenverwerker in Almen. Direct over het spoor op de Hulzerdijk stappen we linksaf een smal bospad in. Langs een akker en door een bos belanden we tenslotte bij een grasveld midden in het bos. Hier staan een caravan, een vouwwagen en enkele tenten. Waarschijnlijk heeft de boseigenaar hier een kampeerplekje voor zichzelf en enkele bekenden in de stille natuur.
Op de Wagenvoortsdijk gaan we rechtsaf en iets verderop springen twee reeën weg. Waarschijnlijk zijn wij de eerste passanten op deze dag. Voorbij een vennetje gaan we weer rechtsaf het bos in. Iets verderop gaat opnieuw een ree er als een haas vandoor. Hoewel we ons zeer zachtjes voortbewegen, laat het schuwe dier zich niet meer zien.
En dan stuiten we op een bord. Bovenaan staat de tekst: ‘prachtig maar weerloos’ en daaronder een foto van een ree met een reekalf. ‘Vanaf het vroege voorjaar tot in de zomer worden reekalfjes geboren. Ook hier.’ En dan volgt een waarschuwing om honden vooral niet los te laten lopen en de bossen niet te betreden. En vindt u een reekalfje? De moeder is altijd in de buurt, raak het kalfje vooral niet aan.

En tegelijkertijd ziet mevrouw Bombeld zo’n twintig meter verderop een ree in het open bos staan. Het beest staat stil en maakt geen aanstalten er vandoor te gaan. Ook wij staan stil. De minuten verstrijken. Het ree draait haar hoofd richting het bos, maar blijft stil staan. We zijn ervan overtuigd dat als het beest alleen was geweest, het er allang vandoor was gegaan. Door de lage groene bosjes kunnen wij helaas geen kalfje zien.

Zachtjes lopen we verder, laten we het dier niet onrustig maken. De volgens fluiten volop, in de verte horen we de trein richting Almen. Het is iets na acht uur, op een geweldige zondagmorgen.

Reageren? bombeld@contact.nl