Afbeelding

Nachtelijke avonturen

Algemeen Columns

Nachtelijke avonturen

Het is een zware zaterdag. In de volle zon ben ik de hele dag druk met het terras. De grote betontegels schuiven ieder jaar ietsjes meer richting de tuin, die ongeveer een meter lager ligt. De kieren worden wel erg groot, hoogste tijd om de boel eens een zetje de andere kant op te geven. Maar dat is een flinke klus. Eerst drie rijen tegels eruit, dan de randen weer rechtop plaatsen en dan alle tegels weer terug. Ik ben heerlijk bezig en op maandag maak ik het af.

De nacht wordt een onrustige. Om één uur schrik ik wakker. Hoor ik dat goed, is er iemand tegels aan het versjouwen? Onze tegels? Ik sluip zachtjes uit bed en kijk naar buiten. In het donker is niets te zien. Maar plotseling schijnt er vanboven een flinke lichtbundel over het terras. Het zoeklicht gaat verschillende keren heen en weer en gaat dan weer uit. Dit is vreemd. Zonder licht te maken loop ik via het gangetje naar de keuken en de woonkamer. Vanaf hier heb ik uitstekend zicht op de tuin en de zijkant van het huis. Ik kijk richting de buren, de plek waar de lichtbundel vandaan kwam. Alles is donker, ook naast ons huis is niets te zien.

En plotseling is het geluid daar weer. Nu sta ik heel dichtbij. Op het terras naast ons huis verschuift een pan die ondersteboven ligt. Een oude braadpan, die 's winters op de betonnen voet van de zwenkparasol ligt, ter bescherming van de metalen onderdelen. Maar nu zit er een beest onder, dat de pan telkens iets verplaatst. En een verschuivende pan over klinkers maakt vooral in de nachtelijke uren een hoop kabaal. Daar worden wij, maar ook de buren, vast niet vrolijk van. Buiten pak ik een flinke klinker en leg die erop. Verschuiven is nu niet meer mogelijk, en morgen zien we wel verder. Dan komt de jongste dochter naar beneden. 'Ik zat net met de zaklantaarn naar buiten te schijnen, want ik hoorde een vreemd geluid."

Drie kwartier later lig ik nog in bed te piekeren over welk beest zich nu in de nesten gewerkt heeft. Een muis lijkt mij onmogelijk, die is te klein om te pan te laten verschuiven. Een rat kan, een kat is mogelijk, een steenmarter ook, maar die zijn zo groot. En plotseling weet ik het, het is vast de egel. Die heeft mevrouw Bombeld laatst nog ontdekt in zijn winterholletje onder de struiken. Zou die gezinslieveling de nacht onder de pan wel overleven?

Vijf minuten later sta ik weer in de koude nacht. Met een paktang keer ik de pan op afstand voorzichtig om. De egel verdwijnt geruisloos in de nacht.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant