Afbeelding

Oerend Smart | Asiel voor de stilte

Opinie

Een tijdje terug mocht ik samen met twee andere dames een paar dagen verblijven in het stiltecentrum van de Willibrordusabdij in Doetinchem. Een mini break bij de monniken. De tijd leek er stil te staan. Rust en stilte triomfeerden over haast en lawaai. Een oneigentijds bastion van contemplatie.

Hoewel het Benedictijnse klooster nog maar zeventig jaar oud is, voelt het alsof we de middeleeuwen binnenstappen. Niet alleen het gebouw zelf ademt een andere tijd, ook het kloosterleven, gewijd aan spiritualiteit, roept een groot gevoel van nostalgie op. Dat zo'n plaats nog bestaat in zulke 'aardse' tijden van snelheid, succes en rendement, denk ik bij mezelf.

Maar zo ver weg is de normale wereld niet: naast geestelijk brood, moet er ook letterlijk brood op de plank komen. Sommige kloosters brouwen bier als verdienmodel, andere leggen zich toe op logies. In Doetinchem kiest men voor het laatste, maar dan wel in de stijl van Benedictus: een bezinningsoord in eenvoud, stilte en met een vaste dagindeling. De komende tijd zal het gastenverblijf worden uitgebreid en zullen de monniken een actievere rol innemen in het Benedictijns Centrum, zoals het gaat heten.

Wij hebben geluk en maken al een beetje kennis met deze nieuwe - actieve - werkwijze. Eén van de broeders komt binnen om de schone was te brengen. We kunnen onze nieuwsgierigheid niet bedwingen: waarom heeft hij als jongvolwassene de radicale keuze gemaakt om het klooster in te gaan?

Het normale leven gaf hem weinig voldoening. Het was een boek dat de doorslag gaf. De jonge broeder - destijds 27, nu 29 - verdiepte zich graag in tal van gebieden. Een loopbaan in de wetenschap had ook voor de hand gelegen. Maar bij het bestuderen van filosoof en theoloog Søren Kierkegaard viel het kwartje: je kunt blijven zoeken en zoeken in alle uithoeken van de rede, maar echte diepgang in het leven bereik je alleen door een 'geloofssprong'.

Het klooster voelde voor hem als thuiskomen. Hier kon hij het leven leiden zoals hij dat voor zich zag: een geestelijk leven in alle rust en stilte. Hoewel de eenzaamheid hem goed af gaat en bevalt, bieden de gezamenlijke momenten op een dag (samen werken op het land, de diensten en het eten bereiden) hem de nodige balans in zijn solitaire bestaan.

Ik moet bekennen dat ik groot respect voel voor zijn radicale keuze. Een beslissing die indruist tegen alle eigentijdse normen in een leven vol stress, versnipperde aandacht, torenhoge ambities, hypotheken en een druk sociaal (gezins)leven. Een leven in stilte, eenvoud en eenzaamheid. Het aloude klooster klinkt eigenlijk als een heilzaam tegenwicht in tijden van vluchtigheid en oververzadiging.

Sylvia Heijnen is oprichter van de Koppelkerk - vrijplaats voor kunst en cultuur in Bredevoort

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant