Henk en Karin Lammers: “Als slagerij moet je mee met de tijd.” Foto: Eric Klop
Henk en Karin Lammers: “Als slagerij moet je mee met de tijd.” Foto: Eric Klop

Slagerij Lammers weet nog niet van ophouden

Algemeen

'Deze winkel leeft. Al veertig jaar!'

Door Eric Klop

ZUTPHEN - Waar vind je ze nog? Winkels die veertig jaar lang door dezelfde mensen draaiende worden gehouden. Nou, aan de Weg naar Laren in Zutphen dus. Daar is sinds 31 januari 1980 Slagerij Lammers gevestigd. "Wij zijn zo'n beetje de laatste der Mohikanen."

Henk en Karin Lammers begonnen hun bedrijf op de hoek met de Leeuweriklaan. Hij: "Hier was al sinds de jaren '30 een slagerij te vinden. Mijn vader was er ooit als knecht in dienst. Kon ie 's avonds nog even een half onsje rookvlees naar een dure mevrouw aan de Deventerweg brengen. Later had hij een loonslachtbedrijf op het abattoir hier in Zutphen. Als jongen verdiende ik daar een zakcentje. Voor kloteklusjes waar een volledige kracht te duur voor was. Varkens wassen, scheren en branden. Op m'n 16de kwam ik er in dienst en deed daarnaast de slagersvakschool in Doetinchem. Zes jaar lang, op m'n vrije woensdagmiddag. Met mijn diploma op zak nam ik met Karin de winkel op de hoek met de Leeuweriklaan over. Ik was 21, Karin 19."

Zij: "Van het slagersvak had ik geen kaas gegeten. Kwam uit de bloemenhandel van mijn ouders. Ik werd achter het hakblok voor het blok gezet. Mijn eerste klant in de slagerij kan ik mij goed herinneren. Mevrouw Nijkamp. Wegen en kassawerk gebeurde nog handmatig. Ik was bloednerveus. Wat fout kon gaan, ging fout. Maar mevrouw Nijkamp bleef komen. Tot op de dag van vandaag. Ik mag inmiddels Marietje zeggen. We hebben afgesproken dat als de winkel ooit sluit zij mijn laatste klant is. Dan haal ik haar van huis op."

In 1995 verhuisde de tweemanszaak van Henk en Karin Lammers naar een grotere winkel iets verderop aan de Weg naar Laren. Hij: "Eerst huurden we. Van ons nieuwe pand, waarin ook al jarenlang een slager had gezeten, werden we eigenaar. Konden we doen wat we wilden. De zaken gingen goed. En nog steeds. Deze winkel leeft! Zeventig procent van de klanten komt uit de buurt. Maar ook van elders waarderen mensen de kwaliteit van onze producten. Wat goed is halen we van dichtbij. Rund-, varkens- en lamsvlees uit Twello en Vierakker. En met de feestdagen wild uit de Achterhoek. Zelf slachten doe ik niet meer. Met weken van zeventig uur ontbreekt daarvoor de tijd. Worst maak ik soms wél zelf. Met name die met een hoge omloopsnelheid. Andere soorten halen we bij een kwalitatief hoogstaande leverancier." Zij: "En vergeet onze maaltijden- en cateringservice niet. Buffetten, ovenschotels. Maak ik allemaal zelf. De vraag daarnaar blijft stijgen. Het gemak dient steeds meer de mens. Daarin moet je als slagerij mee."

Veertig jaar geleden was het 'lange braadvlees' niet aan te slepen. En daar mocht best een stevige rand vet aan zitten. Tegenwoordig zijn het snel te bereiden biefstukjes, entrecotes en schnitzels waar de klant mee wegloopt. Hij: "Of gebraden producten die je in de oven of magnetron alleen nog maar hoeft op te warmen. In 1980 stond men een uur in de keuken. Nu is tien minuutjes al lang genoeg. Ook de consumptie van vleeswaren veranderde. Vroeger kwam de klant voor kookworst of ham. En lever! Dat laatste verkopen we nauwelijks nog. Nu is Zuid-Europees beleg populair. Pancetta bijvoorbeeld. Ontdekten de mensen tijdens hun vakantie." Zij: "Onze eigen voorkeur? Een rib-eye gaat er bij mij altijd in. En op de boterham Zeeuws spek. Warm uit de oven. Wordt het brood lekker zompig van. Henk is meer van de sucadelappen. En ham, rauwe of gekookt. Toch, Henk..?".

Van 'vleesschaamte' merkt de winkel overigens nog niets. Hij: "Nul komma nul. Maar dit tij zal zeker keren. Dat moet ook. Het kan uiteindelijk niet anders. Voor ons blijft het slagersvak geweldig. Dat we per week zo'n zeventig uur in de weer zijn deert ons niet. Van die generatie zijn wij nog. En dan de zaak. Een echte buurtwinkel, onze hobby en ons leven. De social-talk, de wel-en-weetjes. Karin en ik kunnen het niet missen. Trouwens, opvolging dient zich op dit moment niet aan. Men heeft er doorgaans geen zin meer in. Zeg echter nooit nooit. Interesse? Bel gerust. Maar voorlopig gaan we dus lekker door. Sowieso tot mijn AOW-leeftijd, over een jaar of vijf. En dan kijken hoe het met de gezondheid is gesteld." Zij: "Of met de Staatsloterij...".


www.slagerijlammers.nl

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant