Bij Eric Klop rolt nog van alles en nog wat uit het toetsenbord

Er waren tijden dat ik vaker in Zutphen verbleef dan in mijn woonplaats Zevenaar. Van 2004 tot 2016 deed ik er de eindredactie en verslaggeving voor een andere weekkrant. Werkdagen van twaalf uur waren geen uitzondering. Maar zo leer je de stad wel goed kennen. Ik prijs mij gelukkig dat ik nu, 64 jaren jong, nog steeds af en toe het wel wee van de IJsselstad, en Warnsveld niet te vergeten, op schrift kan stellen. Van alles en nog wat rolt uit het toetsenbord, variërend van reportages en verslaglegging van persconferenties tot interviews met jubilarissen, mensen met een goed idee of een van de vele 'paradijsvogels' die Zutphen rijk is. Dat is het mooie van schrijven voor een zichzelf en alle lezers serieus nemend huis-aan-huisblad dat verder gaat dan een aankondiging van, met alle respect, de eerstvolgende kanariepietententoonstelling.

Ook het hardere nieuws kon ik het afgelopen jaar weer op mijn conto bijschrijven. Zoals de theaterdirecteur die als een donderslag bij heldere hemel haar biezen had gepakt. De media maakten er in een kort berichtje melding van. Maar het waarom van het plotselinge afscheid ontbrak. De directeur bleek desgevraagd bereid mij haar vertrek toe te lichten. Dit resulteerde voor weekblad Contact in een scoop van de eerste orde, die de Zutphense tongen danig in beweging bracht. Voor mij was het een van de hoogtepunten. Ik hoop dat er in 2020 nog veel zullen volgen.