Wethouder Mathijs ten Broeke (Zutphen), Annegreet van Bergen, Matthijs van Nieuwkerk, beleidsmedewerker zorg Ineke Maciag (Bronckhorst) en wethouder Henk van Zeijts (Lochem). Foto: Patrick van Gemert/Zutphens Persbureau
Wethouder Mathijs ten Broeke (Zutphen), Annegreet van Bergen, Matthijs van Nieuwkerk, beleidsmedewerker zorg Ineke Maciag (Bronckhorst) en wethouder Henk van Zeijts (Lochem). Foto: Patrick van Gemert/Zutphens Persbureau

Noaberhulp Zutphen e.o. staat stil bij zesde lustrum

Algemeen

ZUTPHEN - De meeste mensen sterven het liefst thuis in de eigen vertrouwde omgeving. Naasten willen hun dierbaren in die laatste levensfase graag de nodige steun en verzorging bieden, maar regelmatig wordt de last voor deze mantelzorgers erg groot. Vrijwilligers kunnen dan de helpende hand reiken. Dan doen ze door één of meer dagdelen of nachten de ondersteuning van de mantelzorgers over te nemen, zodat deze even op adem komen en in deze moeilijke tijd overeind kunnen blijven. In Zutphen en omstreken gebeurt deze palliatieve terminale zorg onder meer al dertig jaar via de stichting Noaberhulp.

Door Eric Klop

Bij het zesde lustrum werd donderdagmiddag 27 juni stilgestaan met een, ondanks alles, 'feestelijke' bijeenkomst. In het Zutphense Koelhuis luisterden vertegenwoordigers van organisaties met wie Noaberhulp samenwerkt, sponsors, subsidieverstrekkers én de circa dertig vrijwilligers, altijd werkend in de schaduw maar dit keer in het zonnetje gezet, naar een presentatie, een tafelgesprek en muziek van het trio Sonare. Voordat ter afsluiting een glaasje werd geschonken had bovendien de presentatie plaats van een lustrumboekje over de stichting, waarin interviews staan met de coördinator, vrijwilligers, verwijzers en mantelzorgers over hun ervaringen met het werk van Noaberhulp.

Speciale gasten bij de viering van de 30ste verjaardag waren beide ambassadeurs van de stichting: Annegreet van Bergen en Matthijs van Nieuwkerk. Zowel de schrijfster als de tv-presentator memoreerden hoe zij in aanraking met de vrijwilligersorganisatie kwamen. "Zo'n dertien jaar geleden vond ik vrede en harmonie in een boerderijtje nabij Almen", stak Van Nieuwkerk van wal. "Hardlopend door de bossen kwam ik regelmatig een man tegen die zich inzet voor Noaberhulp. We raakten in gesprek en wat hij over het vrijwilligerswerk vertelde sprak mij aan. Dat mensen zich inzetten voor zoiets! Toen mij werd gevraagd het belang uit te dragen, hoefde ik eigenlijk niet eens lang na te denken."

Annegreet van Bergen was zelfs een vijftal jaren bestuurslid van Noaberhulp Zutphen e.o. Totdat daar, vanwege de drukte rond het succes van haar bestsellers 'Gouden Jaren' en 'Het goede Leven', voldoende tijd voor ontbrak. De Zutphense auteur is echter nog steeds aan de stichting verbonden via een ambassadeurschap. "Ik weet hoe het is om als naaste aan een moeilijk sterfbed van een naaste te staan." Ze doelt op haar moeder die haar laatste levensfase per se thuis wilde doorbrengen, en waarover Van Bergen eveneens een boek schreef. "Ik heb er een gevoel bij. En heb verstand van publiciteit. Dus zei ik ja toen ik werd benaderd om de pr onder mijn hoede te nemen. En ook als ambassadeur kan ik het werk van Noaberhulp onder de aandacht brengen."

Waarna Van Bergen een inleiding hield waarin zij een verband legde tussen terminale zorg toen en nu. "De zorg is tegenwoordig in medische zin beter en ook empatischer. Zo sprak ik iemand die amper zestig jaar geleden als meisjes van 13 in het ziekenhuis met twintig vrouwen op een zaal lag, met schuin tegenover haar het door een gordijn omsloten sterfhokje. Of dat een stervende er de badkamer werd ingeschoven. Dat was wel zo rustig… Maar spontane hulp thuis, van bijvoorbeeld de buurvrouw, is evenmin nog vanzelfsprekend. En de kinderen trekken veel vaker dan vroeger de wijde wereld in. Dan is wanneer mensen het liefste in de vertrouwde omgeving doodgaan een organisatie als Noaberhulp hard nodig."

Matthijs van Nieuwkerk ging in gesprek met vijf dames die op de een of andere manier betrokken zijn bij stichting Noaberhulp Zutphen e.o. Zoals Mieke van Meijel die gebaseerd op een interview met haar in het jubileumboek aangaf dat haar gezin ruim drie jaar geleden vrij acuut geconfronteerd werd met de vraag van leven en dood. Haar man bleek terminaal. "Toen in de eindfase ook 's nachts moest worden gewaakt, namen onze vier kinderen dat vastberaden op zich. Maar al na de eerste nacht bleek dit teveel gevraagd. Via Buurtzorg kwamen we in contact met Noaberhulp. 's Avonds om elf uur kwam Adrie stilletjes het huis binnenlopen, bescheiden op de achtergrond maar voor de kinderen een duidelijk signaal: er wordt voor papa gezorgd. Het was ook een opluchting, want het was niet alleen zwaar maar bovendien moeilijk je vader zo te zien. Voor hem waren de vrijwilligers als hoeders in de nacht; ze voelden zó goed de integriteit van mijn doodzieke Paul aan. Achteraf ben ik ze de engelen van de nacht gaan noemen…"

Ook vrijwilliger Hanneke de Groot werd door Matthijs van Nieuwkerk geïnterviewd. "Net als geboren worden is doodgaan zóiets bijzonders", gaf de moeder van een kwartet koters aan. "Hoe intiem is het dan dat iemand je binnenlaat bij zijn of haar liefste in de allerlaatste levensfase. En dat je bijdraagt aan rust. Dat je de mantelzorgers z'n verhaal kunt laten doen. Dat je mag en kunt helpen. Waarom? Het zit in mijn karakter."

Noaberhulp is actief in de gemeenten Zutphen, Lochem en (gedeeltelijk) Bronckhorst. Meer informatie, ook over donateurschap, is te vinden op de website.

www.vptz.nl

Matthijs van Nieuwkerk in gesprek met Rikie Starkenborg, een der oprichters van Noaberhulp Zutphen e.o., en (helemaal rechts) vrijwilliger Hanneke de Groot. Foto: Patrick van Gemert / Zutphens Persbureau
Matthijs van Nieuwkerk voert een tafelgesprek met oprichtster Rikie Starkenburg, vrijwilliger Hanneke de Groot, Tonny Hartsuijker van Buurtzorg, mantelzorger Mieke van Meijel en coördinator Joke Sieverink. Foto: Patrick van Gemert/Zutphens Persbureau

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant