Neergestreken: Elsa van Willenswaard

ZUTPHEN - Zoals de ganzen iedere dag neerstrijken in het Zutphense buitengebied, zo strijken er jaarlijks steeds weer nieuwe mensen neer in onze stad. In 2018 vestigden zich zo'n 3000 nieuwe inwoners in Zutphen, waarvan 230 afkomstig uit de Randstad.

Vandaag de beurt aan Elsa van Willenswaard (60+) die een jaar geleden vanuit Drenthe naar Zutphen kwam. Elsa is al vaker verhuisd in haar leven, maar Zutphen is het eindstation, hier gaat ze nooit meer weg.

Door Mirjam van Biemen

Elsa: "Ik ben geboren in Den Haag waar ik twintig jaar heb gewoond. Daarna ben ik naar Rotterdam gegaan, waar ik eveneens twintig jaar ben gebleven en toen eerst naar Overveen en daarna naar Bergen waar ik vijftien jaar heb gewoond. Eigenlijk heb ik in de randstad altijd bij mijn werk gewoond en soms was het voor de liefde dat ik verhuisde. Mijn laatste woonplaats was een dorpje in Drenthe waar ik vlakbij mijn moeder woonde, die mantelzorg nodig had. Van Bergen naar Drenthe was een gigantische overgang, ik heb me er nooit thuis gevoeld. Iedere keer als ik daar de trein uitstapte dacht ik: ik ga me weer begraven, maar wanneer ik hier met de trein de brug over dender en die witte huizenrij zie, denk ik: hè hè ik ben weer thuis."

Ook al kan Elsa haar draai moeilijk vinden in Drenthe, toch blijft ze er ruim acht jaar wonen. Pas als haar moeder overlijdt, kan ze haar eigen leven weer oppakken.

Elsa: "Mijn moeder was al achtentachtig toen ze in Drenthe ging wonen. Na mijn scheiding heb ik een tijdje met een camper door Nederland getrokken en ging ik natuurlijk ook bij haar op bezoek. Ik zag meteen dat ze hulp kon gebruiken, dus ben ik in haar buurt gaan wonen, wat ze geweldig vond. Het was niet helemaal de planning, maar als je jezelf onmisbaar maakt, kan je niet zomaar weer vertrekken, dus heb ik gewacht tot ze er niet meer was. Uiteindelijk leefde ze helemaal op en is ze nog achtennegentig geworden. Daarna kon ik weer verder gaan kijken."

Terug verhuizen naar de randstad is dan geen optie meer voor Elsa, omdat het daar inmiddels onbetaalbaar is. Ze besluit in het oosten van Nederland te gaan kijken, eerst in Arnhem en Nijmegen maar die steden worden het niet.

Elsa: "Op een gegeven moment kwam mij een verhaal ter ore over iemand die naar Zutphen ging verhuizen. Zutphen? dacht ik, oh? Misschien is dat wel leuk. Ik heb de fiets achterop de auto gegooid en ben hier heen gereden. Ik ben toen door allerlei wijken gaan fietsen, heb ergens wat gedronken en gegeten en goed rondgekeken en gevoeld. Zeiknat ben ik geregend, het was een regenachtige dag in november, maar ik vond het wel wat. Zutphen is gemêleerd qua inwoners, het is geen plattelandsgemeente, maar een stad, het heeft een prachtige binnenstad in een mooie omgeving en het gemeentebestuur is links georiënteerd, iets waar ik ook voor sta. Ook heb ik gekeken wat het cultuuraanbod was, want klassieke muziek is mijn grote passie. Na die dag wist ik: "Hier ga ik het wel redden."

Elsa bekijkt wel veertig huizen in Zutphen en kiest uiteindelijk voor een huis in het Deventerwegkwartier. Het moet helemaal gerenoveerd.

Elsa: "Dit huis was het allereerste huis wat ik zag en ik dacht gelijk: nee hè, hier ga ik niet meer aan beginnen. Ik wilde eigenlijk een nieuwbouwhuis met weinig onderhoud, maar die liggen in wijken waar iedereen 's ochtends naar zijn werk gaat en meestal zijn de tuinen erg klein. Dit huis had zowel een voor, als een achtertuin en was precies goed qua formaat dus uiteindelijk heb ik het toch gekocht. Ik heb er nooit spijt van gehad, ik woon hier heerlijk al ben ik blij dat die verbouwing achter de rug is. Ik was echt aan het eind van mijn latijn, maar dat is logisch. Alles, maar dan ook alles moest vernieuwd terwijl ik daar geen groot budget voor had. Ik heb veel zelf gedaan, maar ook een klusbedrijfje ingehuurd en uiteindelijk hebben zelfs mijn nieuwe buren nog geholpen om het af te maken, iets waar ik ze nog steeds dankbaar voor ben."

Elsa heeft altijd in de gezondheidszorg gewerkt, maar is inmiddels met pensioen. Nu het huis klaar is, kan ze eindelijk genieten van haar nieuwe woonplaats, iets wat ze met volle teugen doet.

Elsa: "Mijn buren noemen me een 'razende Roeland', druk als ik ben. Ik heb echt last van keuzestress haha. Ik bridge, zit in een lees- en poëziegroepje, heb me aangesloten bij een zangkoor en ben via Buddy to Buddy betrokken bij een gezin dat ik Nederlandse taalles geef. Ik bezoek concerten in Zutphen maar ook in Arnhem en wil nog een cursus Zutphenkunde gaan doen. Ik heb altijd hard gewerkt in mijn leven en nooit tijd gehad om leuke dingen te doen, dus nu neem ik het er van."

En ook al heeft Elsa het razend druk, ruimte voor een nieuwe liefde is er nog best, zo vertrouwt ze uw verslaggever toe.

Elsa: "Je weet natuurlijk nooit hoe het leven loopt, maar ik denk dat ik hier nog wel dertig jaar ga wonen en met een leuke man erbij zou het helemaal 'af' zijn, wat mij betreft. Ik heb meerdere relaties gehad, mijn laatste scheiding is tien jaar terug en daarna heb ik nog twee jaar verkering gehad, maar nu ben ik hartstikke toe aan een leuke, nieuwe man. Ik vind wel dat het spontaan moet gebeuren, internetdaten is niks voor mij."