Column Henrieke Schoonekamp - Wachten

Wachten

Sinds een aantal weken sta ik op een lijst. Dé lijst. De lijst die mijn leven moet gaan verlengen. Sinds een aantal weken sta ik op de donorlijst. En wacht ik op de nier waarmee ik hopelijk weer een stukje leven terugkrijg. In februari stonden er 589 mensen op de lijst, 589 mensen die wachten of beter gezegd smachten naar een nieuwe nier en daarmee een nieuw leven. De gemiddelde wachttijd is twee en een half jaar. En da's lang. Te lang voor velen.

Ik ga hier geen betoog houden om donor te worden. Ik vind namelijk dat iedereen dat zelf moet weten. Nee is ook een keuze. En als iemand om wat voor reden dan ook geen donor wil zijn, dan is nee een hele goede keuze. Het is namelijk jouw lichaam. De nieuwe donorwet waarbij iemand die zich niet registreert automatisch donor is, die gaat volgend jaar zomer pas in. Om er over na te denken, dat wil ik wel vragen. Wat de keuze ook is, zolang het jouw keuze is, is het altijd een goede keuze.

Wat doen wachtende mensen? Op het station zie ik ze vooral met hun telefoon spelen of een krantje lezen. Doe ik ook hoor. Maar bovenal probeer ik (wat) kwaliteit van leven te hebben. Op minder slechte dagen werk ik een aantal uur en probeer wat leuks te doen met vrienden. De slechte dagen zijn er helaas ook, dan kom ik de deur niet uit. Die probeer ik zo min mogelijk te hebben, maar heb er helaas geen invloed op. Iedere nacht lig ik tien uur vast aan een machine die mij in leven houdt. Pijnlijk en slapen is lastig. Maar ik heb geen keus, ik moet dit wel doen.

Op de lijst staan, geeft ook hoop. Ik moet dag en nacht bereikbaar zijn en steeds als ik anoniem gebeld word, maak ik toch een klein sprongetje. Al weet ik dat ik nog lang niet aan de beurt ben. Schuldig voel ik me ook wel. Omdat ik moet wachten op een ander z'n dood en ik mij heel goed besef wat voor verdriet daarbij hoort voor de nabestaanden. Ook daarom hoop ik dat iedereen de keuze maakt om wel of geen donor te zijn. Zodat als ik aan de beurt ben en een nier krijg ik weet dat ik verder mag leven dankzij die donor die vol overtuiging ja heeft gezegd om zijn organen te donoren. Alsof iemand dan zegt: "Succes ermee meid, hoop dat je er lang plezier van hebt." En ik zeker in gedachten zal antwoorden: "Dank je wel, ik ga er goed voor zorgen en prachtige dingen doen."

En tot die tijd? Wachten. En hopen dat de nier op tijd komt.