Column Paul Bombeld - Voor de rechtbank

Voor de rechtbank

Precies vijf maanden geleden schreef ik op deze plek een column over een flinke bekeuring die mevrouw Bombeld en ik kregen van Prorail. Een buitengewoon opsporingsambtenaar (boa) slingerde ons dicht bij de stuw in Warken op de bon omdat wij ons begaven op terrein van Prorail. Een flink bedrag van 140 euro aangevuld met 9 euro administratiekosten. En dat natuurlijk maal twee, eentje voor mevrouw Bombeld en eentje voor mij. Een heerlijke voettocht kostte ons onwetende wandelaars bijna 300 euro. Enorm balen, maar we gaan in beroep. De afgelopen week op woensdagmorgen moest ik voorkomen. Het werd een ochtend vol verrassingen.

Mevrouw Bombeld heeft niet veel zin in zo'n poppenkast. Een pak van haar hart toen zij haar werkrooster kreeg. En ik kreeg ook iets van haar mee, een volmacht en veel succes, daar kon ik het mee doen. Nu weet ik aardig goed hoe het werkt in zo'n rechtbank. De hippe dochter studeert criminologie en rechten en regelmatig zitten we samen op de publieke tribune. De ene keer in Zutphen en de andere keer in Amsterdam. En het is altijd interessant.

Maar vandaag ben ik verdachte en heb mij goed voorbereid. Twee velletjes heb ik volgeschreven over wat er die middag gebeurde: 'Wij lopen op de groenstrook langs het water van het afleidingskanaal en plotseling krijgen we een proces-verbaal aan de broek omdat wij spoorlopers zijn. Maar wij hebben helemaal niet op of naast het spoor gelopen. Wij lopen onder aan het talud langs het water. En we zijn geen bordje gepasseerd met 'einde wandelgebied Waterschap' of 'verboden toegang, eigen terrein Prorail'.' Ik ben nog dezelfde avond in september op de fiets teruggegaan om foto's te maken van de situatie ter plaatse. Nergens een verbodsbord te zien en toch een vette bekeuring. Hoe konden we weten dat we ons op terrein van Prorail bevonden? De rechter bestudeert het proces-verbaal in het dossier. Dat is wel heel erg kort en hierin geeft de boa ook niet aan of de overtreders een verbodsbord hebben genegeerd. Na het bestuderen van mijn foto's en plattegrond ziet de rechter slechts één mogelijkheid: vrijspraak. De boa heeft op geen enkele manier duidelijk gemaakt wat de regels ter plaatse zijn en wat er precies is overtreden.

Tot mijn verrassing komt er ook nog een Warnsveldse schooljuf voor hetzelfde vergrijp voor het schavot. Ze heeft ook foto's bij zich en krijgt hetzelfde te horen: vrijspraak. Daarna komt er weer een bekende, een vader van een hockeygenootje van mijn dochter, voor dezelfde overtreding: vrijspraak. Vervolgens zijn twee vissers uit Epse aan de beurt. Opnieuw vrijspraak. Nu is het maart en Prorail heeft zijn leven gebeterd, nu staat er opeens wel een verbodsbordje. Het is maar dat u het weet.