Column Henrieke Schoonekamp - Boodschappenlijstje

Boodschappenlijstje

Ik vergeet nog wel eens wat. Voordat ik ziek werd gaf ik daarvoor mijn haarkleur de schuld, tegenwoordig de medicatie. Maar eigenlijk weet ik wel beter. Ik ben gewoon zo vrees ik.

Zaken die er niet toe doen, die onthoud ik prima. Ik weet de vaste telefoonnummers van de ouders van vriendjes en vriendinnetjes van de lagere school nog uit mijn hoofd. Als ik in een vreemde stad ver weg ergens heen wil, kijk ik één keer op een plattegrond en ik onthoud feilloos hoe ik ergens komen moet. En als je iets heel liefs voor me gedaan hebt, vergeet ik dat ook niet meer. Iets niet zo liefs ook niet trouwens.

Ondertussen stapelt de afwas zich op hier in huis op het aanrecht. Ik heb geen afwasmachine dus de vuile vaat verstoppen in de afwasmachine kan niet. Elk moment van de dag word ik ermee geconfronteerd. En toch hè, ben ik al zeker vier keer in de supermarkt geweest met in mijn hoofd de gedachte dat ik het afwasmiddel niet moest vergeten. Toch wel dus. Op het toilet zit ik ook met angst en beven als ik zie dat het laatste velletje in aantocht is. Ook zoiets dat ik al meerdere keren vergeten ben, het toiletpapier.

Als mijn geheugen me in de steek laat, dan zijn er altijd nog de lijstjes. In dit geval dus een boodschappenlijstje. Pen en papier en ik begin te schrijven. Toiletpapier, afwasmiddel, koffiemelk (ook zo iets), vuilniszakken, postzegels. En nog meer van die dingen die ik standaard altijd vergeet. En nou ik toch zo goed bezig ben verzamel ik ook de drie volle tassen met lege flessen in de schuur. Want die vergeet ik ook altijd mee terug te nemen naar de supermarkt. Ik zet de tassen voor de deur, zodat ik m'n nek er over breek als ik ze vergeet. Ik kijk nog eens goed rond in keukenkastjes en koelkast, vul m'n boodschappenlijstje aan en maak me klaar voor mijn missie. Vergeten boodschappen halen.

Trots op mezelf loop ik naar de winkel. Trots dat ik een keer niks ga vergeten. De drie tassen vol lege flessen heb ik bij me, weegt gelukkig niks. Eenmaal in de winkel eerst de flessen inleveren. Met een kapitaal aan statiegeld op een bonnetje loop ik met mandje de winkel in. In mijn zakken voel ik naar mijn boodschappenlijstje. Maar die vind ik niet. En ineens zie ik het lijstje heel helder voor me: op de keukentafel. Het boodschappenlijstje met daarop de vergeten boodschappen is vergeten.

Niet te geloven. Uit het hoofd dan maar. Moet lukken. Afwasmiddel, koffiemelk, vuilniszakken. En de rest. Als ik ervan ben overtuigd dat ik alles heb reken ik af en loop naar huis. Waar de afwas op het aanrecht me aankijkt. En ik weet wat ik weer vergeten ben. Afwasmiddel.