VROUW: 'Genoeg van de natuur krijgt Ella nooit'

Meer dan dertig jaar werkte doctor Ella de Hullu als bioloog; bij Staatsbosbeheer, op het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en als directeur van de stichting Bargerveen. Ze hield zich met name bezig met natuurbeleid, natuurbeheer en natuurontwikkeling. Nu doet ze somethingcompletely different en volgt ze de opleiding tot coupeuse aan de Modevakschool in Arnhem. Hoe kijkt Ella terug op de tijd die ze nu achter zich laat?

Door Meike Wesselink

"Als je met pensioen gaat, moet je niet nog eens een light-versie van je vak gaan uitoefenen. Dat denk ik tenminste." Ella klinkt stoer, maar als ze vervolgt dat er nog één natuurproject is waar ze zich op gaat storten, blijkt het loslaten nog niet zo eenvoudig. Het is dan ook een bijzonder project in het noorden van het land; een nat gebied in ontwikkeling waarbinnen eigenaars, beheerders, boeren en landbouwers samenwerken. "Het is een ambitieus project waar natuur, recreatie en landbouw hand in hand gaan. Riet en lisdodde vormen de basis. Het zijn natuurproducten die je goed kunt toepassen in de bouw, bijvoorbeeld als isolatiemateriaal in de vorm van platen. De innovatie hiervan is nog volop in ontwikkeling. Natte gebieden met riet leveren een rijke biodiversiteit en plantenresten vormen een goede basis voor veen. Eigenaars en beheerders willen graag meewerken, maar er is nog geen beleid. Daar hoop ik me mee bezig te houden."

Het project omschrijft in een notendop het expertisegebied van Ella. Vanaf het begin van haar loopbaan houdt ze zich al bezig met beleid en ontwikkeling. Een gezonde bodem, kwalitatief goed water en een goede waterstand zijn belangrijk om natuurlijke processen te herstellen en daar heeft Ella zich dan ook in gespecialiseerd. Hoewel ze vooral achter het bureau zat, was ze veel in het veld te vinden om de ontwikkeling van bepaalde gebieden te kunnen volgen. "Maar ook voor het voeren van gesprekken trok ik er het liefstop uit. Het is veel fijner praten als je kunt zien waar je het over hebt, maar praten gaat hoe dan ook veel beter als je buiten bent."
Bij een aantal projecten is Ella vanaf het begin betrokken geweest. "Nationaal beek- en esdorplandschap Drentsche Aa bijvoorbeeld. Een prachtig beekdalsysteem dat weer natuur is geworden. Het is wonderschoon om te zien hoe goed het daar is uitgepakt en alles zo goed bij elkaar is gekomen. Of het Bargerveen in de buurt van Emmen. Een vierduizend hectare groot hoogveengebied dat weer in ere is hersteld. Om dat voor elkaar te krijgen moesten er waterbassins aangelegd om stukje bij beetje het veenmos terug te krijgen. De in dijken aangelegde compartimenten zijn na dertig jaar helemaal opgenomen in de natuur en het is een belangrijk gebied geworden voor beschermde planten- en dierensoorten. Het is prachtig om te zien en ik wens eigenlijk iedereen zo'n mooi beroepsleven toe waarin je zo goed de ontwikkelingen kunt volgen."

De verbinding maken tussen verschillende werelden is wat Ella het meest aantrok in haar werk. "Ik zocht het contact met onderzoekers, beheerders, beleidsmakers en ontwikkelaars en bracht die bij elkaar. Ze vertelt er luchtig over, maar het moet af en toe ook vast frustrerend geweest zijn om soms tegenstrijdige belangen bij elkaar te brengen. "Zoiets gaat gewoon niet van de ene op de andere dagen het kan alleen als je je er 120% voor inzet."

Om het beheer van veengebied nader te onderzoeken maakte Ella een paar jaar geleden een studiereis naar Siberië. "We bezochten een veengebied zo groot als Engeland. Je kunt je niet voorstellen hoe het is om zo'n groot ongestoord gebied voor je te zien."
Een dergelijke belevenis maakte Ella kort na haar studie mee toen ze met een vriend drie weken rondtrok in de NorthernTerritory, Alaska. In Nederland is elk stukje land ooit beïnvloed geweest. Daar in Alaska zijn gebieden waar nog nooit een mens voet aan de grond heeft gezet. Met een vliegtuig werden we gedropt in een gebied waar we drie weken later weer zouden worden opgehaald. Communicatiemiddelen hadden we niet. Het gevoel de eerste mens te zijn die een gebied betreedt, is ongelooflijk. Maar het is ook spannend. Echt alle mogelijke emoties gingen gedurende die reis door ons heen. Je zit toch echt geïsoleerd en hebt te maken met wolven, beren, veelvraten en poema's. Het water waar we met de kano door voeren was zes graden celsius, ook niet zonder gevaren en zo waren er allerlei intensieve bedreigingen. Als het mooi weer was, verdween de angst als sneeuw voor de zon voelde je je in het paradijs en dan is er nog verbazing en verwondering. We zagen grondeekhoorns en stekelvarkens die helemaal niet schuw waren en hebben grizzlyberen op afstand gespot."

Ella woont sinds een jaar of vijftien in Zutphen. "Het parklandschap in de Achterhoek is echt prachtig, ik ben er erg van gaan houden. En dan die oude bomen. In Zeeuws Vlaanderen waar ik vandaan kom heb je alleen maar populieren. Hier zijn het gewoon monumenten. Het gebied rond Hackfort vind ik prachtig en ook wandel ik graag in Almen rond de Velhorst."

Genoeg van de natuur krijgt Ella nooit, maar ze is blij met haar keuze voor de Modevakschool. "Als student maakte ik al kleding met stoffen van de lapjesmarkt in Utrecht. Door mijn werk raakte dat een beetje naar de achtergrond, hoewel in mijn werk kleding ook een belangrijke rol speelde. Ik was altijd wel bezig met het zoeken van kleding voor de juiste gelegenheid. Ik ga nu een nieuwe fase in, merk dat ik de laatste maand niet zo goed weet wat ik dragen moet. Misschien ga ik mijn kledingstijl wel helemaal veranderen."