't Warnshuus: kloppend hart van Warnsveld en Leesten, maar voor hoe lang nog?
AlgemeenWARNSVELD - Middenin het centrum van Warnsveld staat 't Warnshuus. Een plek waar iedereen altijd welkom is. De toekomst van de sociaal culturele instelling is echter onzeker. Beleidsmatig coördinator Henk Steinvoort: "Dichtgaan? Dat geloof ik niet!"
Door Alize Hillebrink
Zomaar een vrijdagochtend in november. Buiten vriest het en binnen brandt de kachel. Aan de leestafel wordt de ochtendkrant gelezen. Een moeder zit met haar peuter op schoot in de bibliotheek. Ze leest voor uit een prentenboek. Voorbij de infobalie bevindt zich een sfeervolle zithoek met banken, diverse tafels, stoelen, een biljart en een koffiebar, het is de huiskamer van 't Warnshuus. Nog een uur en dan zijn alle tafels in de huiskamer bezet. Vandaag staan rummikub, biljarten en de Haak-maar-aan-club op het programma. En dat is maar een fractie van alle activiteiten.
'Als de bieb eruit gaat, dan is de ziel eruit'
"Kom binnen", zegt Henk Steinvoort (63) uitnodigend. Hij loopt naar zijn kantoor achter de bibliotheek. "Het eerste wat ik hier heb doorgevoerd", zegt hij terwijl hij wijst op de deur van zijn kantoor die permanent openstaat. Naast de sociaal-culturele functie onderstreept het laagdrempelige karakter van 't Warnshuus. Steinvoort is sinds twee jaar beleidsmatig coördinator en voelt zich hier in zijn element.
Pijnpunt
Terwijl hij koffie haalt stappen twee jongens van BFM het kantoor binnen. De radio-omroep is onlangs verhuisd naar Zutphen. "Zo jammer dat ze weg zijn", zegt Steinvoort terwijl hij de koffie op tafel zet. "Financieel konden ze het niet meer opbrengen. De huur was te hoog." Het is direct het pijnpunt van 't Warnshuus. De vestiging in het moderne pand van de gemeente krijgt al jaren de exploitatie niet rond. "We krijgen geen subsidie van de gemeente."
Sinds 2014 wordt 't Warnshuus geëxploiteerd door de Stichting Kulturhus Warnsveld (SKW). De vaste huurders van 't Warnshuus zijn Stichting Ons Huis, schoonmaakbedrijf Carea, de Regiobank en de bibliotheek. "Daarnaast hebben we nog de zaalverhuur voor cursussen en activiteiten zoals de Alliance Francaise en de Dorpsraad en dan zijn er nog de horeca-inkomsten", vertelt Steinvoort.
Met twee betaalde parttimers, een bestuur van vrijwilligers en vijftig ondersteunende vrijwilligers draait de stichting volledig zelfstandig, echter het lukt niet de exploitatie rond te krijgen.
Sluiting 't Warnshuus
Steinvoort: "We hebben elk jaar een tekort van vijftienduizend euro. En we willen quitte draaien. Het verdwijnen van de bibliotheek uit Warnsveld hangt ons nu ook nog boven het hoofd. Maar helemaal dichtgaan?" Hij veert op. "Dat geloof ik niet! Sluiting van 't Warnshuus zou grote consequenties hebben voor zowel Warnsveld als het winkelcentrum."
De koffie geurt naar vers gebrande bonen. "Fairtrade", zegt Steinvoort trots en neemt een slok. "Het gaat vaak over geld", zucht hij. "Maar het gaat ook om het sociale aspect. We hebben vijftigduizend bezoekers per jaar. Deze locatie, middenin het winkelcentrum biedt alle faciliteiten. Mensen komen uit het buitengebied en vanuit Zutphen speciaal hiernaar toe, omdat ze hun bezoek aan de bibliotheek kunnen combineren met boodschappen doen. En, niet onbelangrijk, je kunt hier gratis parkeren."
'Sluiting van 't Warnshuus zou grote consequenties hebben voor zowel Warnsveld als het winkelcentrum'
Steinvoort is een man die er helemaal voor gaat. Pas nog kwam iemand bij hem die zei: "Ik wil graag schaken, maar er is geen club". Hij hielp de schaker met de opstart en sindsdien heeft Warnsveld een eigen schaakclub. "In die twee jaar is het Warnshuus in mijn hart gaan zitten." Vooroverleunend: "En daar vecht ik ook voor. Ik wil initiatieven uit de samenleving een plek bieden, de kans geven om gerealiseerd te worden. Mooie initiatieven. En een plek bieden waar mensen elkaar kunnen vinden. Kijk naar het tweewekelijks eetcafé hier. Dáár vinden mensen elkaar."
Sociale betrokkenheid
Zijn sociale betrokkenheid is groot. "Afgelopen weekend ben ik hier nog geweest voor de inrichting van een expositie. Volgende week zit ik hier weer, dan hebben we een voorstelling. We willen letterlijk een huiskamer zijn. Iedere maand eten we samen met de vrijwilligers. Dat verbindt en vergroot de sociale betrokkenheid. Ik ben een mensenmens. Ik vind het belangrijk dat mensen zich fijn voelen."
Dan serieus: "Op termijn kan dit zo niet. De onzekerheid, de negatieve energie is niet goed. Het gaat om structurele oplossingen, op de lange termijn. We betalen zevenduizend euro huur per maand aan de gemeente. Voor een ideële organisatie als wij vind ik dat veel."
De huiskamer is intussen volgestroomd. Aan de Rummikubtafel heerst opperste concentratie. Bij het carambole biljart krijgen vier heren les. "Eerst de verschillende technieken, zoals het achterwaarts stoten en dan een partijtje", legt de cursusleider uit. De één gebogen over zijn keu, de ander druk met zijn blauwe krijtblok, eigenlijk hebben ze geen tijd voor een praatje.
Bij de tafel van de Haak-maar-aan-club klinkt een en al gezelligheid. Er wordt gebreid, gehaakt en 'vooral veel geleut'. Initiatiefnemer Marlène klein Holkenborg heeft de club opgezet 'omdat er zoveel mensen zijn die niet mee kunnen doen'. Hier kan iedereen aanschuiven, jong en oud, luidt de doelstelling. Marlène houdt een paar sokken zonder tenen in haar hand en lacht: "Ik brei ze tegelijk, dan worden ze hetzelfde." Fluisterend: "Weet je wat het is, de échte eenzamen, die komen ook hier niet hoor. En hoe je die kunt bereiken? Ik zou het niet weten."
Laagdrempelig samenkomen
Ria breit poppenkleertjes voor de creatieve markt. Elke vrijdag komt ze er speciaal voor uit Baak. Een ruimte waar je laagdrempelig kunt samenkomen vindt ze een must. "Voor dit soort faciliteiten betalen we toch ook gemeentebelasting?" De functie van de bibliotheek is daarin volgens haar heel belangrijk, 'want mensen komen hier meestal via de bieb naar binnen. Dan zeggen ze: oh. er is hier nog veel meer te doen!' Volgens Ria moet er binnen een bepaalde straal van huizen een faciliteit zijn waar je elkaar kunt ontmoeten en een activiteit kunt doen. "En de gemeente moet dat faciliteren."
"Stel je voor dat dit gesloten wordt", zegt haar buurvrouw Dorien. "Wat gaan ze er dan mee doen? Al die mensen die hier komen, waar moeten die dan naar toe? Verschrikkelijk. Ik moet er niet aan denken." Drie van de dames wonen boven het winkelcentrum. "Daarom ben ik hier komen wonen!", zegt Nel. "Omdat je hier alles hebt! Je wordt toch tegenwoordig verplicht om thuis te blijven wonen? Zo lang mogelijk zeggen ze. Dan heb je dit soort faciliteiten toch juíst nodig?"
'Sla-doodeffect'
Dan zegt Nel: "Als de bieb eruit gaat, dan is de ziel eruit." Ria: "Dan kun je de doodskist bestellen", de dames lachen. "Serieus, er zijn zoveel initiatieven, als je dat wegneemt, dan krijg je een sla-doodeffect. De gemeenschapszin valt weg, de stimulans die ervan uitgaat, die is dan weg."
Gastvrouw Nini biedt een taartje aan. "Gratis", zegt ze. "Gemaakt van lokale producten." Ze werkt al vier jaar als vrijwilliger in 't Warnshuus. Achter de balie, in de koffiebar en ze maakt lunches. Ook helpt ze mee met het koken voor de vrijwilligers. Iedere vrijdag is ze present, 'maar ook weleens in de weekenden. Wat je kunt betekenen voor mensen zit soms in hele kleine dingen.'
'We hebben vijftigduizend bezoekers per jaar. Deze locatie, middenin het winkelcentrum biedt alle faciliteiten'
Samen met collega-vrijwilliger Marianne staat ze achter de koffiebar. "Mensen komen hier vaak via de bieb binnen", zegt Marianne. "Zo ben ik hier ook binnengekomen." Ze geniet zo van haar werk in 't Warnshuus dat ze haar vrijwilligerswerk zelfs wil uitbreiden. "Dit is een plek waar je contacten kunt zòeken. De drempel is hier zó laag." Haar ogen stralen: "Het is hier gewoon gezèllig! Elk mens heeft dat toch op een of andere manier nodig?" Nina: "Een complimentje van een ander over de soep motiveert om de volgende keer de soep nòg lekkerder te maken."
Langetermijnoplossing
Contact heeft wethouder Ten Broeke gevraagd om een reactie. Ten Broeke zegt er alles aan te doen om te voorkomen dat de bibliotheek en 't Warnshuus op 1 januari moet sluiten. "De situatie is complex en vraagt om een lange termijnoplossing. Daar is tijd voor nodig en dat krijgen we voor 1 januari niet voor elkaar." Ook zegt hij: "Iedere wijk verdient een plek om elkaar te ontmoeten, een plek met een buurthuisfunctie. Over twee weken is er meer duidelijk. Ik heb goede hoop, maar het is een hele klus."
