Afbeelding

Column gedichten Mas Papo - De nieuwe stad

Algemeen

De nieuwe stad

Iets meer dan twee jaar geleden kwamen wij in Zutphen wonen. Wij kenden de stad van een paar bezoeken. Een verrassende stad met een verrassend centrum, waar we de eerste keren verdwaasd rondliepen omdat we geen idee hadden hoe de straten en de pleinen op elkaar aansloten en we het gevoel hadden in een doolhof terecht te zijn gekomen. Maar dat beviel. We waanden ons op vakantie en keken onze ogen uit. De oude gebouwen, de hofjes, de rivier, de cultuur.

Regelmatig zien we toeristen op dezelfde manier rondkijken als wij deden en soms nog doen en zijn trots als we lopend naar huis gaan en met de sleutel onze voordeur opendoen. Zo op de manier van: kijk ons eens, wij wonen hier. En ik zie er al zo Zutphens uit dat laatst iemand mij de weg vroeg en ik de weg ook wist te wijzen.

Vorige week waren de nieuwe bewoners weer uitgenodigd voor een welkom. Vorig jaar heb ik voor die gelegenheid dit gedicht voorgelezen:

Is het u vergaan zoals het mij verging
ik zocht een stad en dacht aan
een rivier en eeuwenoude huizen
waarin mensen wonen
die mij welkom heetten

op tochten door het land
zag ik torens en een witte wand
aan IJssels overzij
en wist mij de stad
die ik lief zou hebben
en mij omarmen zou

ik begaf me in de rij
een eindeloze rij naar het leek
schudde handen
luisterde, maakte kennis,
en wist eens te meer:
dit is waar ik wil zijn
dit is waar ik wil blijven.

Wees welkom hier, maar kijk
nog steeds met ogen van een reiziger
er is zoveel te zien, te doen
nergens waant u zich elders
en tegelijkertijd zo thuis
als in Zutphen
uw nieuwe stad.

Mas Papo

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant