Column gedichten Mas Papo - Ingezonden gedicht

Thuis

Ruim twee jaar geleden ben ik in Zutphen komen wonen. Een hele bewuste keus was het. 'Hoezeer heeft deze kleine stad allure', zoals Ida Gerhardt het zo mooi heeft gezegd. Als je allure opzoekt in de Dikke van Dale lees ik 'groots' en 'indrukwekkend' en dat past. Het verrassende is dat je altijd een stuk binnendoor moet als je met de auto naar Zutphen komt. Een neef die mij een tijdje geleden bezocht, verwachtte borden aan de snelweg met daarop Zutphen-Zuid of Zutphen Centrum, maar kwam bedrogen uit. Hij moest een heel eind op een tweebaansweg voordat hij de brug over ging. Ik hoop dat het zo blijft. Een bezinningsweg, om je extra te verheugen om thuis te komen.
Pieter Rutten, een nieuwe inwoner van Zutphen, schreef het volgende gedicht:

Weer thuis

Ik loop hier in mijn kleine stad
Mijn bed staat er maar net
Ik heb een huisje bij de kerk
Soms hoor ik het gebed

Niet da'k er al bij hoor, hoor
Zo snel gaat dat niet
Geloof ook niet da'k da' wil
Daar ik het anders zie

Ik denk als Zutphenezen
Zie eerst de kat en dan de boom
Ik haal hem rustig naar beneden
Ja, op bedeesde toon

Want het hoeft hier niet zo hard
Je hoort het zo óók wel
Alleen de klok van de Broederenkerk
Die mag hier lekker schel:

' Tis tien voor tien
Naar binnen toe!
We zien je hier echt wel
Nu moet je slapen of zoiets
Dus luid ik aardig fel

Ik loop hier in mijn eigen stad
Door straatjes, hofjes, plein
Naar mijn huisje bij de kerk
Om op tijd weer thuis te zijn

Pytr