Column gedichten Mas Papo - Midden

Midden

De bal is uit en een van de twee spelers heeft de bal voor het laatst aangeraakt. Twee verontwaardigde spelers claimen de inworp. Twee jongens bekvechten en willen elkaar in de haren vliegen. 'Hij begon!'. 'Nee, hij begon!'. Mijn oude tante had een soort doe-het-zelf-winkel, die toen nog klein en aangenaam was. Mijn oude oom schilderde, zij dreef de winkel. In het dorp liet de bakker zijn huis door hem schilderen en hij kocht het brood bij die bakker. Zo hield de middenstand elkaar in evenwicht. Tot de bakker een andere schilder inhuurde, omdat hij vond dat mijn oude oom hem onheus had bejegend, wat mijn oom bestreed. Het was niet eerlijk vond hij en kocht zijn brood in het vervolg elders.

Ergens gooien mensen bommen naar elkaar. Ze beschuldigen elkaar, als kleine jongens, dat de ander begon. Een wereld waar iedereen de ander de schuld geeft en zodoende een vrijbrief in handen heeft om te doen wat er moet gebeuren.

Alles is geordend
wat er over is, is over
uit wat er eenmaal was.

Mijn geruimde is zijn paleis
gedachten op papier gezet
met een pen in wit gedoopt
zodat het slechts bij denken blijft
laat hij mij achter in verwondering
wat over is van bewondering
uit vroeger tijd.

Dan schrijf ik de zinnen op
die mij worden aangebracht
uit onzekerheid.

Wat is er aan de hand
wie moet ik geloven
iedereen heeft gelijk
als ik gezichten zie.

Maar het is niet
dat de waarheid
in het midden ligt.

Mas Papo