Column Gedichten Mas Papo - Ingezonden: Kleuren

Kleuren

Ik ben kleurenblind. Gelukkig zie ik wel kleuren en niet alles in zwart-wit. Ik herinner me de testen bij de kinderarts, waar je in cirkels via bolletjes een cijfer moest ontdekken. Een rode bolletjes-zeven in een veld met blauwe bolletjes zag ik nog wel, maar een groengrijsachtige blauwe 35 in een vergelijkbaar serie bolletjes absoluut niet. Mijn moeder wees dat cijfer dan met haar vingers aan, maar ze had ook 49 kunnen aanwijzen, ik zag het echt niet. Later in een tijdschrift zag ik in een tekening om te zien of je kleurenblind was, een vliegtuig, dus dacht dat het over was. Maar de begeleidende tekst wees uit dat je een huis moest zien en dat mensen die een vliegtuig zagen ontzettend kleurenblind waren … Dus geen loopbaan als piloot voor mij.

Wie veel met kleuren heeft is Wouter Derksen. Hij is onder andere opgeleid als kleurenkundige en heeft 27 jaar als colorist in een textielbedrijf gewerkt. Kleurgeving was een belangrijk ding in zijn dagelijkse werk-leven. Sommige van zijn gedichten gaan over kleuren.

Op de roos

Witte roos.
Maagdelijk zijn uw kelken,
waarvan niets beklijft
als zij tot bruin verwelken.

Rode roos.
Vurig is uw minnegloed.
Voortgang, eeuwigheid.
Zij zitten u in 't bloed.

Roze roos.
Uit tederheid geboren
zoekt zij het zelf-zijn
en wil bij rood en wit behoren.

Gele roos.
Hard stralen uwe ogen.
Ego boven socio.
Zonder enig mededogen.

Liefde, haat, hoop en vrede.
Elke roos deelt het u mede.
Neem vooral haar zoete geur,
dan stelt een échte roos u nooit teleur.

Wouter Derksen